Ιστορικό Δήμου Ερινεού

Ο Δήμος Ερινεού βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νομού Αχαΐας μεταξύ των πολεοδομικών συγκροτημάτων Πάτρας - Αιγίου, αποτελώντας τον ενδιάμεσο κρίκο επικοινωνιών και συγκοινωνιών, καταλαμβάνοντας έκταση 99.670 τετραγωνικών χλμ.

Η μορφολογία του εδάφους συγκεντρώνει ποικίλα χαρακτηριστικά: ορεινές και ημιορεινές περιοχές στη νότια πλευρά του Δήμου (όπου οι κάτοικοι έχουν αναπτύξει γεωργικές δραστηριότητες και υπάρχει ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα), πεδινές και παραθαλάσσιες περιοχές στα βόρεια και δυτικά (όπου έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τριτογενής τομέας - ενασχόληση με τουριστικές δραστηριότητες) και διασχίζεται από τον ποταμό Φοίνικα.

Ο Δήμος Ερινεού προέρχεται από την συνένωση του πρώην Δήμου Ερινεού (εθελούσια συνένωση των πρώην Κοινοτήτων Καμαρών, Ζήριας και Νέου Ερινεού κατά το έτος 1994) και τριών ακόμη πρώην Κοινοτήτων: Σαλμενίκου, Αρραβωνίτσας και Δαμακινίου (1997), και έχει ως έδρα τον οικισμό Λαμπίρι της πρώην κοινότητας Ζήριας.

Ο πληθυσμός του Δήμου ανέρχεται στους 3.683 κατοίκους (σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 1991). Τα τελευταία χρόνια εκτιμάται ότι ο πληθυσμός έχει φτάσει τους 4.500 κατοίκους. Λόγω του έντονου τουριστικού ενδιαφέροντος που υπάρχει, παρατηρείται το φαινόμενο των μόνιμων παραθεριστών, όπου κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων έχουν μόνιμες παραθεριστικές κατοικίες, με αποτέλεσμα να ανεβάζουν τον αριθμό των κατοίκων στους 8.500 περίπου κατά τους θερινούς μήνες.

Η συντριπτική πλειοψηφία του ενεργού πληθυσμού ασχολείται με την αγροτική εκμετάλλευση. Ιδιαίτερα γνωστά είναι τα προϊόντα της περιοχής όπως η σταφίδα (ποικιλία Κορινθιακή), το ελαιόλαδο και το κρασί.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ