Αίθουσα "Ευτέρπη" Φιλαρμονικής Αιγίου

Το 1906 ο γιατρός Ανδρέας Σπηλιόπουλος από το χωριό Παρασκευή Αιγίου, άνθρωπος πνευματικός, καλλιεργημένος, κοσμαγάπητος, με μεγάλη κοινωνική δράση, ανέλαβε πρωτοβουλία και με την βοήθεια κι άλλων Αιγιωτών ίδρυσαν τη Σχολή των Απόρων. Μαθητές της Σχολής ήταν παιδιά του λαού, υπάλληλοι, εργάτες, λούστροι, μεταφορείς, υπηρέτες μπακάλικων – παντοπωλείων, γι αυτό το λόγο και τα μαθήματα γίνονταν εσπερινά. Καθηγητές τους ήταν οι δάσκαλοι των δημοτικών σχολείων Παξιμάδης, Γαρδενιώτης, Βεργόπουλος κ.α. Η έναρξη των μαθημάτων έγινε τον χειμώνα του 1906 στην αίθουσα «Ανάπλασις».

Ο Σπηλιόπουλος προχώρησε στην ανέγερση κτιρίου για τη στέγαση της Σχολής και με την οικονομική βοήθεια του τότε επισκόπου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Φιλαρέτου Γιαννούλη, του Μακεδονικού Συλλόγου Αιγίου, της Φιλανθρωπικής Εταιρείας Αιγίου, των «απανταχού» Αιγιέων και Αιγιαλέων και από χρεολυτικό δάνειο 500 ομολογιών αγόρασε οικόπεδο (στο όνομά του όμως) κι έτσι έγινε το κτίριο.

Η Σχολή λειτούργησε ως το 1913, διότι πέθανε ο δημιουργός της, έπεσε σε αδράνεια κι έπαψε να λειτουργεί. Μετά από 10 χρόνια άρχισαν δικαστικοί αγώνες για το ποιος είναι ο κύριος του οικοπέδου (εφόσον το κτίριο είχε καταρρεύσει). Το διεκδικούσαν οι κληρονόμοι του Σπηλιόπουλου που είχαν τον τίτλο κυριότητας, το ελληνικό Δημόσιο σαν «κατά νόμον κληρονόμος του διαλυθέντος σωματείου» και ο Δήμος Αιγίου σαν εγκαταλελειμμένο που το κατέλαβε.

Τέρμα στο δικαστικό αυτό αγώνα έδωσε ο συμβολαιογράφος (μετέπειτα Δήμαρχος Αιγίου) Γεώργιος Παναγόπουλος. Με μέρος των εσόδων από δύο εκδόσεις του βιβλίου του «Ιστορία της Φιλαρμονικής Αιγίου», πλήρωσε το αντίτιμο στους κληρονόμους του Σπηλιόπουλου και παραιτήθηκαν από τις διεκδικήσεις τους. ΄Ετσι το οικόπεδο αγοράστηκε στο όνομα της Φιλαρμονικής Αιγίου.

Μετά από πολλούς αγώνες κι επίπονη προσπάθεια κατόρθωσε να παραιτηθεί των δικαιωμάτων του και το Ελληνικό Δημόσιο. Σε τελευταίο στάδιο παραιτήθηκε κι ο Δήμος Αιγίου με Δήμαρχο τον Πάνο Μεντζελόπουλο.

Ο Γεώργ. Παναγόπουλος αρχίζει καινούργιο αγώνα προκειμένου να βρεθούν τα χρήματα για την ανέγερση του κτιρίου της Φιλαρμονικής, ποσό που ανερχόταν περίπου στο ένα εκατομμύριο δραχμές ( τεράστιο ποσό για την εποχή). Οικονομική βοήθεια δόθηκε από:

Και η Φιλαρμονική « Ευτέρπη» από το ταμείο της.

Τα κτίριο έγινε ημιτριώροφο, αντισεισμικό, διαστάσεων 12 επί 30 και εμβαδού σχεδόν 400 τετραγωνικών μέτρων. Περιλάμβανε δε την υπόγεια αίθουσα (εγκαίνια το 1969) και την ανώγεια, με αίθουσες διδασκαλίας, μελέτης, εξάσκησης.

Την περίοδο των αγώνων του Γ. Παναγόπουλου για την ανέγερση ιδιόκτητου κτιρίου της Φιλαρμονικής, Πρόεδροι του Σωματείου ήταν οι εξής:

Το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείτο κατά καιρούς από τους Αιγιώτες:

Υλικό Τεκμηρίωσης

• Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (1958) της Φιλαρμονικής Εταιρίας "Η Ευτέρπη" (1892), του Γεωργίου Παναγόπουλου, Αίγιο 1989 (αρχείο .pdf, ~4MB)