Εξοχή
Η Εξοχή με 92 μόνιμους κατοίκους βρίσκεται στα δυτικά του Περιθωρίου, κτισμένη μέσα σε πυκνό δάσος και σε υψόμετρο 1130 μ. Η παλιά του ονομασία ήταν Αράχοβα ή Ράχοβα
Ο οικισμός Αράχοβα απογράφεται από το 1700 και μάλισταως «Aragova» στο «territorio di Callavritta». Από την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι και είχε 300 σπίτια. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και λιγότερο με τη γεωργία. Και για το μέρος αυτό ο Ι. Ραγκαβής αναφέρει, ότι το 1851 είχε 116 σπίτια με 563 κατοίκους. Τα στοιχεία των απογραφών της περιόδου εκείνης αναφέρουν τα εξής: Το 1879 στο χωριό κατοικούσαν 701 κάτοικοι. Το 1889 οι κάτοικοι έμειναν περίπου οι μισοί, δηλαδή 361. Το 1896 απογράφηκαν στην Αράχοβα 573 κάτοικοι. Επόμενα καταγεγραμμένα στοιχεία αναφέρονται το έτος 1920, όπου είχαν απομείνει μόνο 35 άτομα. Το 1928, πάντως, οι κάτοικοι του χωριού ήταν 275.
Ήταν χωριό με μια πολύ σημαντική ιστορία. Τόπος καταγωγής μεγάλων πνευματικών ανθρώπων, όπως των Πατριαρχών Ιεροσολύμων, Δοσίθεου Σκαρπέτη και Χρύσανθου Σκαρπέτη. Από τα πρώτα χωριά της Ανατολικής Αιγιαλείας, ίσως και της Αχαΐας, που απέκτησε σχολείο αμέσως μετά την επανάσταση του 1821. Το σχολείο ιδρύθηκε το 1829, ήταν αλληλοδιδακτικό, είχε μια Ελληνική Σχολή και λειτούργησε μέχρι την καταστροφή του κτιρίου από φωτιά το 1840. Από το 1835 ανήκει στο δήμο Φελλόης, αργότερα το 1912 γίνεται αυτόνομη κοινότητα και μετονομάζεται σε Εξοχή και έπειτα και μέχρι το 2010 αποτελούσε πλέον δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Αιγείρας. Από το 1940 όμως ο πληθυσμός αρχίζει να μειώνεται λόγω του ότι κάτοικοι της Αράχοβας αρχίζουν να μετακινούνται σχηματίζοντας έναν άλλο οικισμό, τα Αραχοβίτικα, στο Ρίο, και όχι μόνο καθώς κάποιοι κατευθύνθηκαν προς τους οικισμούς Βαλκουβίνα (Άμπελος Ακράτας), Καμάρι Κορινθίας και Ριζόμυλο Διακοπτού.
Η αρχική ονομασία του οικισμού, «Αράχοβα», προέρχεται από τη σλάβικη λέξη «orechovo» που σημαίνει καρυδότοπος και η μετέπειτα ονομασία του, «Εξοχή», προήλθε από τη τοποθεσία του οικισμού σε πυκνό δάσος και μεγάλο υψόμετρο.Η “άλλη” ονομασία του χωριού είναι “Ράχοβα”, όπως αναφέρεται σε πηγές πριν το 1685. Όμως, ο καθολικός ιερέας Pier Antonio Pacifico και ο Εμμανουήλ Σκαρπέτης το 18ο αιώνα το ονομάζουν “Αράχοβα”, ενώ οι περισσότεροι από τους μετανάστες είχαν καταγραφεί ως “Αραχοβίτες”. Η “διπλή” αυτή ονομασία δυσκόλεψε αφάνταστα την εύρεση του ακριβούς αριθμού μεταναστών, αφού υπήρχαν τουλάχιστον τέσσαρα χωριά στην Βαλκανική με παρεμφερείς ονομασίες και με Έλληνες κατοίκους.