► Περισσότερος κιν/γράφος

► Περισσότερες Διαδρομές

► Περισσότερα DVD

► Περισσότερο gaming
Gameworld.gr

► Περισσότερα βιβλία

► Περισσότερη Μουσική

Γενική Ανασκόπηση του Τύπου της Αιγιάλειας

Μέσα στα χρόνια (από το 1866 μέχρι σήμερα) το Αίγιο είχε 70 εφημερίδες, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες, άλλες περιστασιακές κι άλλες με κύρος, με άρτια συγκρότηση και με πολλά χρόνια, λαμπρή εκδοτική πορεία. Πάντως η έκδοση 70 εφημερίδων, μέσα σε 133 χρόνια σημαίνει πώς η πόλη μας, κάθε δύο περίπου χρόνια, είχε και μια νέα εφημερίδα. Και να σκεφθεί κανείς ότι στις τρεις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, ο ενεργός πληθυσμός του Αιγίου, ήταν μόλις 4.500 άτομα.

Η πορεία και παρουσία των τοπικών εφημερίδων χωρίζεται σε πέντε χρονικές περιόδους, με βάση καθοριστικά κοινωνικά, τοπικά πολιτικά, οικονομικά αλλά κι εθνικά γεγονότα:

  • Α' Περίοδος από το 1866 μέχρι το 1899. Μέσα σε 34 χρόνια είχαμε έκδοση 21 εφημερίδων.
  • Β' Περίοδος από το 1900 μέχρι το 1922, που το έθνος συγκλονίστηκε από τη Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα σε 22 χρόνια εκδόθηκαν 16 εφημερίδες.
  • Γ' Περίοδος από το 1922 μέχρι τον πόλεμο του 1940. Εδώ καλύπτουμε τα 16 χρόνια του Μεσοπολέμου με έκδοση 9 εφημερίδων.
  • Δ' Περίοδος από το 1945 μέχρι την πτώση της χούντας το 1974. Εδώ έχουμε τη μεγαλύτερη χρονική περίοδο (30 χρόνια) με έκδοση 12 εφημερίδων.
  • Ε' Περίοδος από τη μεταπολίτευση (1974) μέχρι τις μέρες μας. Δηλαδή μια περίοδο 25 χρόνων με εκδοτική παρουσία άλλων 12 τοπικών εφημερίδων.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο, σ' αυτή την ιστορική διαδρομή του Τοπικού Τύπου, είναι ότι από τις 70 Αιγιώτικες εφημερίδες, καμιά δεν ήταν ημερήσια. Ήσαν όλες εβδομαδιαίες ή μηνιαίες. Αρκετές γνώρισαν δύο, τρεις και τέσσερες επανεκδόσεις, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, όπως ο "ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ", το "ΑΙΓΙΟΝ", η "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ", η "ΠΡΟΟΔΟΙ", η "ΕΡΕΥΝΑ", η "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ" κ.α.

Ο "Φιλόδημος" η αρχαιότερη και συνάμα η νεότερη τοπική εφημερίδα έχει σημειώσει πέντε (5) επανεκδόσεις, με τελευταία εκείνη του 1998 από το Χρ. Σπηλιωτόπουλο.

Οι μακροβιότερες εφημερίδες του Αιγίου είναι: - Η "ΕΡΕΥΝΑ" (δύο περίοδοι) με, συνολικά, πάνω από 90 χρόνια ζωής, ο "ΑΙΓΙΩΤΗΣ" που "έζησε 45 χρόνια, η "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ" (δύο περίοδοι) 40 χρόνια και το "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" (περισσότερα από 30 χρόνια).

Σε ότι αφορά το ανθρώπινο δυναμικό του Αιγιώτικου τύπου, πρέπει να παραδεχτούμε ότι βρισκότανε, πάντοτε, σε υψηλό ποιοτικό επίπεδο. Σαν εκδότες και συντάκτες τοπικών εφημερίδων, συναντάμε βουλευτές, δημάρχους, δικηγόρους κ.α. Διακρίνουμε τρεις (3) κατηγορίες ανθρώπων του Τύπου (εκδότες - διευθυντές):

  • Τους εκδότες που ξεκίνησαν από τη δημοσιογραφία: Ανδρ. Μιχαλόπουλος, Αργ. Διαμαντόπουλος, Ανδρ. Σπηλιό-πουλος, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, Αντώνιος Ξυγκάκης, Ηρ. Αναστασόπουλος, Σπύρος Κανελόπουλος, Σωτ. Μεντζελόπουλος, Πάνος Σωτηρόπουλος, Φάνης Ζουρόπουλος, Ανδρέας Φλογέρας, Γιώργος Κανελλόπουλος, Βασίλης Τσερεντζούλιας, Γρηγόρης Τριανταφυλλόπουλος, Δημ. Τριανταφυλλόπουλος.
  • Τους λογοτέχνες που εξελίχθηκαν σε δημοσιογράφους: Αριστος Σταυρόπουλος, Μιχάλης Ρόδας, Κλ. Μιμίκος, Σωτήρης Κουνινιώτης, Αθαν. Παπαθεοδώρου, Θεόδωρος ιερέας Παπαγεωργίου, Γ. θ. Παπαγεωργίου, Τ.Α. Ζαγκλίφα, Κώστας Ριζόπουλος, Νικ. Πήττας, Παν. Ανδρικόπουλος.
  • Τους τυπογράφους που έγιναν δημοσιογράφοι και εκδότες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα έχουμε: Αργύρης Μανούσος, Ιωάννης Ζαγκλίφας, Ανδρέας Φιλιππόπου-λος, Ανδρέας Βαρελάς, Νίκος Λιμναίος κ.α.

Αρκετοί Αιγιώτες δημοσιογράφοι, διακρίθηκαν σαν κορυφαία στελέχη, εκδότες, αρχισυντάκτες και συντάκτες εφημερίδων της Πάτρας και της Αθήνας. Δίνουμε κι εδώ μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

Ο Χαρίλαος Μελετόπουλος εκδίδει στην Αθήνα την εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" (1873-78).

Ο Αλέξανδρος Αλεξανδρόπουλος συντάκτης της εφημ. "ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ" Αθηνών (1885).

Ο Μιχ. Ροδάς διακρίθηκε σαν αρχισυντάκτης της μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας η "ΠΑΤΡΙΣ" και συντάκτης και κριτικός της εφημ. το "ΒΗΜΑ".

Ο Αρίστος Σταυρόπουλος, μαζί με τον Πάνο Μπιτσάκο εξέδωσε την ημερήσια απογευματινή εφημερίδα των Πατρών "Η ΕΘΝΙΚΗ" (1915-1916).

Εκτός από τους κορυφαίους Μελετόπουλο, Αλεξανδρόπουλο, Ρόδα και Στα-ρόπουλο που διακρίθηκαν, έξω από το Αίγιο, είχαμε και τους παρακάτω που δεν ήσαν εκδότες τοπικών εφημερίδων, αλλά διακρίθηκαν σαν συντάκτες και ανταποκριτές Αθηναϊκών και Πατρινών εφημερίδων:

Ο Σταμάτης Λύτρος συντάκτης του "Νεολόγου" (1890-1920) και ανταποκριτής της "Ακρόπολης" Αθηνών.

Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος συντάκτης της Πατρινής εφημερίδος "Αιών" με χρονογραφήματα και τακτική σατιρική στήλη.

Ο Μένης Κυδώνης, που ξεκίνησε από την "Έρευνα" του Φιλιππόπουλου και διακρίθηκε σαν συντάκτης Αθηναϊκών εφημερίδων και του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών.

Ο Θανάσης Παπαθεοδώρου συντάκτης της "Έρευνας" από την πρώτη μέρα της έκδοσης της και ανταποκριτής Πατρινών εφημερίδων.

Ο Γ.Θ. Παπαγεωργίου με δημοσιογραφική θητεία στην παλιά "Έρευνα" και με πλήρη γνώση της γαλλικής γλώσσας, διακρίθηκε σαν συντάκτης Γαλλικών εφημερίδων και περιοδικών στην Αθήνα.

Ο Αλέξιος Φαραζουλής εξέδωσε, στην Αθήνα την ημερήσια εφημερίδα "Αναγέννησις".

Τα αδέλφια Θανάσης και Γεώργιος Σκούρας (από τα Γαρδενά) διακρίθηκαν στην Αθήνα σαν συντάκτες και διευθυντές μεγάλων ημερήσιων εφημερίδων ("Πατρίς", "Ακρόπολις", "Έθνος", "Καιροί") - Ο Γεώργιος Σκούρας διακρίθηκε σαν πολιτικός συντάκτης ήταν εκδότης και διευθυντής της γαλλόφωνης εφημερίδας "Μεσσαζέ ντ' Αντέν", και της αγγλόφωνης "Άθενς Ντέϋλυ Ποστ". Διετέλεσε και πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ.

Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος διετέλεσε αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Πελοπόννησος" Πατρών (ημερήσια).

Οι Νικόλαος Αναστασόπουλος, Ανδρ. Λυκ. Μεσσηνέζης, Θεόδωρος Φίλιππακόπουλος, Γιώργος Ανδρικόπουλος, Γιώργος Αγγελόπουλος ("Φλόγας") κ.α. διετέλεσαν ανταποκριτές Πατρινών και Αθηναϊκών εφημερίδων.

ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ ΚΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ Α' ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Το ξεκίνημα της δημοσιογραφίας και του τοπικού τύπου ήταν σημαντικό. Ίσως άργησε λίγο να εκδηλωθεί αλλ' αυτό οφείλεται στην έλλειψη τυπογραφικών εγκαταστάσεων.

Μόλις το 1864 ιδρύθηκε το πρώτο Αιγιώτικο τυπογραφείο του Δημήτρη Παπαναγιώτου, με τ' όνομα "Αίγλη". Αυτό διευκόλυνε τον βουλευτή και δήμαρχο Ανδρέα Μιχαλόπουλο (τον πρώτο σοσιαλιστή πολιτικό της χώρας) να εκδώσει την πρώτη Αιγιώτικη εφημερίδα, με τον τίτλο "ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ". Σαν υπότιτλο είχε τη φράση: "Έφημερίς των αναγκών του Λαού". Εκδίδονταν μια φορά την εβδομάδα και το πρώτο της φύλλο κυκλοφόρησε στις 7 του Γενάρη του 1866. Σαν υπεύθυνοι της έκδοσης αναφέρονται οι Ανδρέας Μιχαλόπουλος και Αργύρης Διαμαντόπουλος. Αρθρογραφούν και οι δύο ενυπόγραφα κι αγωνίζονται για τη ρύθμιση του εκλογικού συστήματος και την τροποποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, ώστε να υπάρχει διαφάνεια και μεταφορά των φορολογικών βαρών, από τους ώμους των φτωχότερων, στις πλουσιότερες κοινωνικές ομάδες. Διάκειται εχθρικά προς τον Ιωαν. Μεσσηνέζη που ανήκει στην παράταξη του Βούλγαρη και προς τον Διομ. Πολυχρονιάδη που διεκδικεί το δήμο.
Υπήρξαν τέσσερις περίοδοι στη ζωή της εφημερίδος. Οι δύο πρώτες καλύπτουν τα χρόνια από 1866 μέχρι 1874 με έκδοση στο Αίγιο. Οι άλλες δύο περίοδοι, με έκδοση της στην Πάτρα, καλύπτουν τα χρόνια 1874-1878 και 1882-1883. Εμφανίζεται σαν ανεξάρτητη λαϊκή εφημερίδα με τη στήριξη της "Αυγής" Αθηνών και σε τοπικό πολιτικό επίπεδο υποστηρίζει το Ζαϊμικό κόμμα.

Το 1867 αποχώρησε από τη διεύθυνση ο Αργύρης Διαμαντόπουλος αλλά συνέχιζε ν' αρθρογραφεί. Στις δημοτικές εκλογές του 1870, υποστηρίζει ανοιχτά τον Ανδρ. Μιχαλόπουλο, σαν υποψήφιο δήμαρχο.
Ο Αργύρης Διαμαντόπουλος ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία της εποχής. Ιατροφιλόσοφος, με προοδευτικές ιδέες, με φλογερό φιλελεύθερο ενθουσιασμό, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και πήρε μέρος στον αγώνα των Ιταλών εναντίον των Αυστριακών. Είχε γεννηθεί το 1820 στο χωριό Σόλο της Νωνάκριδας κι' όταν γύρισε στη γενέτειρα εκλέχτηκε δήμαρχος της περιοχής του. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Αίγιο, άσκησε το επάγγελμα του γιατρού κι' εκλέχτηκε Έπαρχος Αιγιαλείας κι επί 15 χρόνια βουλευτής Καλαβρύτων.
Ήταν φιλάνθρωπος και αλτρουϊστής κι έτρεχε παντού, παρέχων πρόθυμα κι αφιλοκερδώς τις ιατρικές του υπηρεσίες. Διέθετε πολύπλευρη και πλατιά μόρφωση. Ήταν, εκτός από ξεχωριστός γιατρός και ιστορικός συγγραφέας, φυσικός, αστρονόμος, βοτανολόγος, φιλόσοφος, αρθρογράφος και γλωσσομαθής συγγραφέας. Πρωτοστάτησε στην ενίσχυση του Κρητικού αγώνα κι εδημοσίευσε πλήθος επιστημονικών, φιλολογικών και κοινωνικών άρθρων, σε περιοδικά της εποχής.

Δεύτερη τοπική εφημερίδα που εκδόθηκε στις 10 Μαρτίου 1872, είναι η "ΝΕΜΕΣΙΣ". Διευθυντής είναι ο Ανδρ. Μιχαλόπουλος και εκδότης ο Αργύρης Μανούσος, ο ιδρυτής του δεύτερου τυπογραφείου στο Αίγιο. Ο Μανούσος ήταν απόγονος της γνωστής οικογενείας εκ Τεμένης που έδρασε κατά την Εθνεγερσία. Ο Αργύρης Μανούσος, νεαρός εργάστηκε σαν τυπογράφος στο τυπογραφείο που είχε συγκροτήσει, στην Λευκάδα, ο ποιητής και πολιτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Από τον ποιητή αγόρασε το τυπογραφείο και το πιεστήριο, τα μετέφερε στο Αίγιο και ίδρυσε δικό του τυπογραφείο (το δεύτερο στην πόλη μας) το 1870.
Το Φλεβάρη του 1872 ο Ανδρ. Μιχαλόπουλος απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής. Τον άλλο μήνα εκδίδει τη δεύτερη εφημερίδα του, τη "Νέμεση" και μέσα από την αρθρογραφία της, εκφράζει την πολιτική του φιλοσοφία, που βασίζεται στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Μιχαλόπουλος με σειρά φλογερών άρθρων τονίζει ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα να διαλέξει τη Δημοκρατία ή τη βαρβαρότητα (απολιτισμό). Για την ελληνική πραγματικότητα υποστηρίζει πως τίποτα δεν θ' αλλάξει με τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά χρειάζεται βαθιά τομή και ριζική επίλυση των σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων.
Την έκδοση του "Φιλόδημου" και της "Νέμεσης" ακολούθησε, μέσα στο 1875 η παρουσία δύο νέων τοπικών εφημερίδων. Ήταν το "ΑΙΓΙΟΝ" με εκδότη τον τυπογράφο Αργύρη Μανούσο και συντάκτες τους Ανδρέα Σπηλιόπουλο και Βασίλη Χριστοδουλόπουλο και η "ΚΟΡΥΜΒΗ" με εκδότη και συντάκτη τον Αλέξανδρο Αναστασόπουλο.

Πότε σταμάτησε την έκδοση του το "Αίγιο" δεν έχει γίνει γνωστό. Πάντως φύλλα του σώζονται μέχρι το 1877. Υποτιτλοφορείται: "Εφημερίς Φιλολογική, Δικαστική και των ειδήσεων". Η "Κορύμβη" στάθηκε περισσότερο μακροβιότερη κι ο συντάκτης της (Αλ. Αναστασόπουλος) παλιός συνεργάτης του Ανδρ. Μιχαλόπουλου, τώρα υποστηρίζει τον Κ. Βούλγαρη. Σε τοπικό επίπεδο κρατάει αποστάσεις από το κόμμα των Παναγιωτοπουλαίων και προβάλλει τον Ιωάννη Μεσσηνέζη.
Στη δεκαετία του 1880 είχαμε την έκδοση τεσσάρων ακόμα εφημερίδων: - Το 1880 τους "Σημερινούς Καιρούς" με εκδότες τους Ανδρ. Σπηλιόπουλο και Βασ. Χριστοδουλόπουλο, το 1881 την "Κιβωτό" του Αλέξη Τσινούκα, το 1883 τον "Χωριάτη" του Θεοδ. Σταματόπουλου ή Σκαλτσά και το 1884 με εκδότη τον Θ. Στυμφαλιάδη κυκλοφόρησε η "Σταθμική Πλάστιγξ".
Απ' αυτές η "Κιβωτός" και η "Σταθμική Πλάστιγξ" είχαν έντονη παρουσία στα τοπικά πολιτικά και δημοτικά δρώμενα της εποχής. Η πρώτη τυπώνεται στο τυπογραφείο Μανούσου και στηρίζεται στο σύστημα των συνδρομητών. Η δεύτερη καλύπτει σοβαρό τμήμα της ύλης της με τα δημοτικά θέματα, με την σταφιδική κίνηση και με την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων Τρικούπη.
Σ' αυτήν την περίοδο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός της παρουσίας του τρίτου Αιγιώτικου τυπογραφείου των Α/φών Σπηλιόπουλων, αφού οι "Σημερινοί Καιροί" εμφανίζουν ως εκδότη τον Ανδρέα Σπηλιόπουλο. Αυτό το τυπογραφείο (και βιβλιοπωλείο μαζί) κυριάρχησε στις δύο τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα και στις αρχές του 1900, μέχρι που εμφανίστηκε το ακόμα τελειότερο τυπογραφείο των Α/φών Ζαγκλίφα.

Για το τυπογραφείο των Σπηλιόπουλων, (κυρίως του Χρήστου) ο κορυφαίος της Αιγιώτικης δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, ο Μιχάλης Ρόδας στο χρονικό του "Τα πρώτα μου χρόνια στη Βοστίτσα" ("Νέα Εστία" - 1947) μεταξύ άλλων θυμάται και γράφει:
- "...Κοντά στο μεσημέρι, σαν τελείωσε τα ψώνια του ο πατέρας, με πήγε στο σπουδαστήριο του Χρήστου Σπηλιόπουλου, που έμελλε να γίνει ο πνευματικός πατέρας και πνευματικός ναός μου. Και το σπουδαστήριο ήταν το κεντρικό βιβλιοπωλείο και χαρτοπωλείο, το τυπογραφείο και το βιβλιοπωλείο. Με παρέδωσε ο πατέρας στον Χρήστο Σπηλιόπουλο, μού έδωσε την ευχή του κι έφυγε για το χωριό. Πέντε αδέρφια αποτελούσαν την οικογένεια των Σπηλιόπουλων, που η καταγωγή των ήταν από το γειτονικό χωριό μου, την Παρασκευή. Ο Χρήστος είχε το βιβλιοπωλείο, ο Αντρέας ήταν γιατρός κοσμαγάπητος με την επιστημονική του καλοσύνη, ζούσε με τ' όνειρο νά βγει (βουλευτής) Αιγιαλείας, αλλά ποτέ δεν το κατόρθωσε, ο Βασίλης έμενε στην Αθήνα καθηγητής των μαθηματικών στη Ριζάρειο σχολή, ο Νίκος, ανώτερος δασικός, σπουδασμένος στη Γερμανία, και ο Γιάννης παρέμεινε στο χωριό και επέβλεπε τα χτήματα των. Πατριαρχική οικογένεια από τις συμπαθέστερες στο χωριό και στο Αίγιο.

Το βιβλιοπωλείο υπήρξε για μένα το καλύτερο σπουδαστήριο. Ο προϊστάμενος μου ήταν καλός και μου επέτρεπε να διαβάζω. Όλα τα βιβλία ήταν στη διάθεση μου τις ώρες που δεν είχα δουλειά. Και διάβαζα αδιάκοπα. Εκτός όμως από το βιβλιοπωλείο ήταν και το τυπογραφείο. Ένα μικρό τυπογραφείο με χειροκίνητο πιεστήριο μικρό για κάρτες και αγγελίες, και ένα μεγάλο για εφημεριδούλα, πού έβγαινε μια φορά την εβδομάδα, για να δημοσιεύει περισσότερο τους πλειστηριασμούς των συμβολαιογράφων. Το τυπογραφείο ήταν για μένα κάτι το προσφιλές, γιατί μου άνοιγε ένα νέο κόσμο μπροστά μου. Σιγά - σιγά έμαθα την κάσσα των τυπογραφικών στοιχείων και μπορούσα να στοιχειοθετώ άνετα. Η χαρά μου ήταν μεγάλη να βλέπω τα στοιχεία που μάζευα να τυπώνονται και να κυκλοφορούν στον κόσμο έστω και σε αγγελίες και πλειστηριασμούς...".
Στα 1889 εκδόθηκαν ο "ΛΥΧΝΟΣ" και η "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ". Στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα έχουμε την έκδοση άλλων έξι εφημερίδων, ως εξής:
- "ΕΠΑΡΧΙΑ" 1890: εκδότες ΑΝΔΡ. ΠΑΝΑΠΩΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΙΧ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ - Κ. ΖΗΣΙΟΣ.
- "ΛΑΟΣ" 1890: εκδότης Β. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (δια του ΠΕΡ. ΕΥΑΓΓΈΛΟΠΟΥΛΟΥ).
- "ΕΓΕΡΣΙΣ" 1892: εκδότης ΑΝΤ. ΞΥΓΚΑΚΗΣ.
- "ΚΕΡΑΥΝΟΣ" 1892: εκδότης ΑΛΕΞ. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ή ΑΡΦΑΡΙίΙΤΗΣ.
- "ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ" 1895: εκδότης ΝΙΚ. ΦΑΝΕΛΛΗΣ.
- "ΠΡΟΟΔΟΣ" 1899: εκδότης Ι. ΖΑΓΚΛΙΦΑΣ.
Με την πρώτη ("Επαρχία") κάνει την εμφάνιση του στον τοπικό τύπο, ο βουλευτής και υπουργός Ανδρέας Παναγιωτόπουλος και με την τελευταία ("Πρόοδος") εμφανίζεται το νέο (τέταρτο) βιβλιοπωλείο και τυπογραφείο των Α/φών Ζαγκλίφα που κυριάρχησε στα τοπικά εκτυπωτικά δρώμενα επί 40 περίπου χρόνια.

ΔΥΟ ΓΙΑΤΡΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Εξετάζοντας τον προ του 1900, τοπικό τύπο, αξίζει να σταθούμε στην περίπτωση δύο γιατρών, συμπολιτών επιστημόνων που διακρίθηκαν ιδιαίτερα σαν δημοσιογράφοι και σαν εκδότες τοπικών εφημερίδων. Πρόκειται για τους Βασίλη Χριστοδουλόπουλο και Ανδρέα Σπηλιόπουλο (αδελφό του Χρήστου που είχε το μεγάλο τυπογραφείο).
Και οι δύο μαζί εκδώσανε το "Αίγιον" (1875) και τους "Σημερινούς Καιρούς" (1880). Αργότερα ο Ανδρ. Σπηλιόπουλος έφυγε για την Αθήνα όπου άσκησε την ιατρική, ενώ ο Βασ. Χριστοδου-λόπουλος συνέχισε τη δημοσιογραφία και κυκλοφόρησε άλλες δύο εφημερίδες: Την "Αιγια¬λεία" και το "Λαό".
Οι δύο παραπάνω γιατροί μαζί με τον μαχητικό δημοσιογράφο Αντώνη Ξυγκάκη (εκδότη "Έγερσης" 1892) είχαν καθημερινό στέκι, το τότε φαρμακείο του Νεοκλή Ιωάννου. Στην παρέα τους ήσαν άλλοι δύο γιατροί της εποχής: Οι Χαρ. Φιλιππακόπουλος και Ιωάννης Ζωγράφος.
Αυτή λοιπόν η παρέα των γιατρό - φιλόσοφο- δημοσιογράφων συζητούσε, κάθε βράδυ, ως αργά τη νύχτα όλα τα τοπικά κοινωνικά και κυρίως πολιτικά θέματα. Όλοι τους ήσαν πολέμιοι του ισχυρού κόμματος των Παναγιωτόπουλων και των πολιτικών ακροτητών που εφάρμοζε.
Η κριτική τους και προφορικά στις συζητήσεις και γραπτώς στην αρθρογραφία των εφημερίδων τους, ήταν οξύτατη και αιχμηρότατη. Αποτέλεσμα της φαρμακερής κριτικής τους τόσο το φαρμακείο όσο και η παρέα τους πήρε την εύστοχη ονομασία: "Μοχθηρείον".
Οι δύο γιατροί - δημοσιογράφοι, άκαμπτοι στις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, δημοσιογραφούντες επί είκοσι και πλέον χρόνια, προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες στον τόπο. Πολέμησαν ασυμβίβαστα και θαρραλέα, τα πολιτικά έκτροπα των κομματαρχών - τραμπούκων, γεγονός που επέδρασε καταλυτικά στην εξυγίανση και την ομαλή εξέλιξη των τοπικών πολιτικών πραγμάτων.
Ο Αρίστος Σταυρόπουλος στην "Ιστορία του Αιγίου" σημειώνει:
- "Οι αγώνες των δύο γιατρών - δημοσιογράφων, με τας εντοπίους εφημερίδας των, υπέρ της απελευθερώσεως της πολιτικής συνειδήσεως των εκλογέων, από τας επιρροάς των ισχυρών πολιτικών, παρέμειναν ιστορικοί. Πρωτοπόροι νέων ιδεών, παρεξηγημένοι, ως εκ τούτου, απομονωμένοι από την οξύτητα των αγώνων των, δεν ηδυνήθησαν να δημιουργήσουν ιδίαν πολιτικήν κατάστασιν, κερδίσαντες μόνον την ωραίαν και άγονον δόξα των ανθρώπων που προηγούνται της εποχής των".

Παραμένουμε στις εφημερίδες που κυκλοφόρησαν στην τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, με πολλές κι οξύτατες τοπικές κι εθνικές διακυμάνσεις. Έχουμε, αυτή την εποχή άλλους δύο "ιδιόρρυθμους" Αιγιώτες δημοσιογράφους. Τον Αντώνη Ξυγκάκη που ξεκίνησε σαν ανταποκριτής Πατρινών εφημερίδων και το 1892 έβγαλε τη δική του εφημερίδα ("Έγερσις") και τον σατιρικό ποιητή Νίκο Φανέλλη που έβγαζε τον "Αγράμματο Ποιητή" (1895).
Και για τις δύο αυτές παλιές μορφές της Αιγιώτικης δημοσιογραφίας, επικαλούμαστε την έγκυρη και απολαυστική μαρτυρία του Μιχάλη Ρόδα, αφού έζησε από κοντά και τους δύο, τυπογράφος τότε στο τυπογραφείο Χρ. Σπηλιόπουλου, που τύπωναν τις εφημερίδες τους. Θυμάται (το 1947, ένα χρόνο πριν πεθάνει) και γράφει ο Ρόδας:
- "Το Αίγιο δεν μπορούσε να συντηρεί καθημερινή εφημερίδα και επικρατέστερες, φυσικά, ήταν οι εφημερίδες των Πατρών. Ο "Νεολόγος" - πρώτιστα - και η "Πελοπόννησος". Κυκλοφορούσαν και στο Αίγιο τις πρωινές ώρες με την άφιξη του πρώτου τραίνου. Στο Αίγιο δεν είχαν μόνιμους ανταποκριτές την εποχή εκείνη, αλλά έκτακτους συνεργάτες για τα πολιτικά, τοπικά ή και τα ζητήματα του νοσοκομείου. "Εναν απ' αυτούς, θυμάται, τον αξέχαστο Αντώνη Ξυγκάκη. Το πάθος του ήταν η δημοσιογραφία και την ασκούσε με ορμή, με βίαιη φρασεολογία. Έγραφε τις ανταποκρίσεις του στο βιβλιοπωλείο και ήταν τρομερά κακογράφος. Ξανθοτρίχης, ως πενήντα ετών, με γυαλιά, τύπος ιδιότροπος και γκρινιάρης. Πήγαινα κοντά του όταν έγραφε και τον παρατηρούσα με θαυμασμό. Εγύριζε και με κοίταζε με κάποια έκπληξη, σαν να έλεγε ότι η περιέργεια μου τον ενοχλεί."

Όταν κάποια μέρα ο Μιχάλης Ρόδας τόλμησε να δώσει στον Ξυγκάκη ένα πρωτόλειο κείμενο του, για να το διαβάσει και να του πει τη γνώμη του, εκείνος του το πέταξε στα μούτρα, λέγοντας:
- Πάρτο, πάρτο από 'δω. Τι μου 'φερες να διαβάσω "μαλλιαρό" κείμενο...
Ο Ρόδας θυμάται και τον "αγράμματο ποιητή", το Νίκο Φανέλλη που ήταν απόγονος του μεγάλου ζωγράφου κι αγιογράφου Κων/νου Φανέλλη. Ήταν αγράμματος, επιγραφοποιός, με σατυρική φλέβα και οι στίχοι του σφάζανε με το γνήσιο σαρκαστικό τους πνεύμα.
Ο Ρόδας τον περιγράφει παραστατικά:
- "Έμπαινε στο βιβλιοπωλείο και στο τυπογραφείο σα θύελλα την Παρασκευή το βράδυ, ζητούσε χαρτί και καλαμάρι και άρχιζε να γράφει τους στίχους του. Μαζί του είχε και το συνταχτικό του επιτελείο, τον Θανάση Παπαθεοδώρου και τον Αλέξη Βασιλόπουλο. Σ' αυτούς άφηνε τα γραφτά του να φροντίζουν για τα υπόλοιπα, διορθώσεις, κατάταξη και σελιδοποίηση. Οι στίχοι του, απ' ότι θυμάμαι, δεν είχαν ρυθμό και τέχνη. Ένα ανακάτωμα με λέξεις απ' όπου όμως ξεπεταγότανε η σάτιρα για πρόσωπα και πράγματα. Μ' όλο που η σάτιρα του έσφαζε, εν τούτοις ο Νίκος Φανέλλης ήταν άκακος, είχε την καρδιά μικρού παιδιού, ένας καλλιτέχνης, στο βάθος της ψυχής του. Ήταν από τους πιο ζωντανούς τύπους του Αιγίου και είναι κρίμα γιατί δεν σώθηκε κάπου ένα τουλάχιστον φύλλο από το σατυρικό του περιοδικό...".
 
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ
Δεν ήταν μόνο η έκδοση του "Αγράμματου Ποιητή" η έκφραση της σκωπτικής διάθεσης των παλιών Αιγιωτών. Η σάτιρα ήταν στο αίμα τους. Γι' αυτό και τον "Κόκορα" (1878) και τον "Αγράμματο Ποιητή" ακολούθησαν κι άλλα έντυπα που διακωμωδούσαν τα απαράδεκτα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της εποχής.
Στην τρίτη περίοδο της ιστορίας του τοπικού τύπου, από την ανατολή του νέου αιώνα, μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή, έχουμε κι εδώ την παρουσία σατιρικών φύλλων, που σχολιάζουν με το δικό τους δεικτικό τρόπο τα τοπικά γεγονότα, χωρίς ποτέ να καταφεύγουν σε ύβρεις και συκοφαντίες. Φανέρωνε ακόμη, αυτή η πληθωρική εμφάνιση σατιρικών φύλλων και αναγνωστικό κοινό με καλλιέργεια, με αίσθηση του χιούμορ και με διάθεση αντίδρασης, μέσω της ειρωνείας:
- "Η σάτιρα είναι πνευματώδης και αιχμηρότατη, αλλ' ουδέποτε υπερβαίνει τα όρια του πρέποντος. Διότι εκείνο που διέκρινε, προ παντός τους Αιγιείς, κατά τους ωραίους εκείνους χρόνους, ήτο ο αμοιβαίος σεβασμός των προσώπων και των κοινωνικών τάξεων... Υβριστάς και συκοφάντας ουδέποτε ηνέχθη, κατά το παρελθόν, η υπερήφανος πόλις... Αλλά και όταν οι αγώνες είχον προσωπικά και επαγγελματικά ελατήρια, η συζήτησις κρατεί επιστημονικόν χαρακτήρα και δεν εκτρέπεται εις κοινωνικάς αντεγκλήσεις..." (Αρ. Σταυρόπουλος) Εκτός από τις σατιρικές και οι πολιτικές εφημερίδες κρατούσαν ένα αξιόλογο ποιοτικό επίπεδο. Αλλά και ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός των εφημερίδων, που κυκλοφορούσαν, αποτελούσε τρανή απόδειξη του μορφωτικού επιπέδου της τοπικής κοινωνίας.

Επί του θέματος, στην "Ιστορία της πόλεως του Αιγίου" πάλι, ο Αρ. Σταυρόπουλος σημειώνει:
- "Οι δημοσιογραφικοί αγώνες των πολιτικών εφημερίδων περιστρέφονται εις οξύτατος, περί την διοίκησιν του Δήμου αντιθέσεις, εις έλεγχον των δικαστικών και δημοτικών Αρχών και εις την περιφρούρησιν της κοινωνικής ηθικής, υπέρ της οποίας αμερολήπτως, το όντι αγωνίζονται. Αλλά και τα θρησκευτικά ζητήματα δεν αφήνουν αδιάφορους τους παλαιούς εκείνους αγωνιστάς της γραφίδος, οι οποίοι παρ' όλας τας ατέλειας των, εχάραζαν τον δρόμον εις ημάς τους μεταγενέστερους... Η πληθωρική δημοσιογραφική εμφάνισις, εις μίαν μικράν πόλιν 5.000 - 6.000 κατοίκων, φανερώνει, αναμφιβόλως, μαζί με την οξύτητα των πολιτικών αγώνων και τον, ραγδαίως εξελισσόμενον πολιτισμόν της πόλεως...".
Είναι εύστοχες και ακριβείς οι επισημάνσεις του κορυφαίου ιστορικού του Αιγίου.
Η παρουσία μεγάλου αριθμού εφημερίδων, μαζί με την οξύτητα των πολιτικών αγώνων, οφείλεται και στους παρακάτω παράγοντες, που επικρατούσαν, εκείνη την εποχή:
- Στην οικονομική άνθιση λόγω του εμπορίου της σταφίδας, παρ' όλες τις διακυμάνσεις στις εξαγωγές και τις τιμές του προϊόντος.
- Στην ύπαρξη ισχυρών πολιτικών προσωπικοτήτων και πολλών διεκδικητών του Δήμου Αιγίου, που παρουσίαζε ζωηρόν ενδιαφέρον.
- Στην ανάμειξη καλλιεργημένων ανθρώπων στον τομέα του τοπικού τύπου.
- Στην παρουσία εξελιγμένης κοινωνίας και αρκετά προηγμένου κοινωνικού συνόλου.
Στην περίοδο που εξετάζουμε (1900-1922) έχουμε την έκδοση των παρακάτω δέκα έξι (16) νέων εφημερίδων:
 
- ΦΩΣ 1900: Εκδότης: Νικ. Αναστασόπουλος ή Γουνης (πολιτικοσατιρική).
- ΒΑΤΡΑΧΟΣ 1900: Εκδότες: Α. Φιλιππόπουλος - Ι. Αναγνωστόπουλος.
- ΚΟΥΝΟΥΠΙ 1900: Εκδότης: Αρ. Ευαγγελόπουλος.
- ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ 1900:
- ΑΓΩΝ 1900: Εκδότης: Αθ. Αποστολίδης.
- ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΣ 1901: Εκδότες : Σωτ. Σταυρουλόπουλος - Αρ. Σταυρόπουλος - Κων. Παπαθεοδώρου.
- ΑΜΥΝΑ 1901: Εκδότης: Ιωαν. Αναγνωστόπουλος ή Ξυντάρης.
- ΑΓΚΑΘΙ 1902: Εκδότης: Ιωαν. Δημόπουλος.
- ΕΡΓΑΤΗΣ 1902: Εκδότης: Ιωαν. Αναγνωστόπουλος.
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΝΩΜΗ 1902: Εκδότης Ιωαν. Αναγνωστόπουλος.
- ΗΧΩ 1906: Εκδότης Κ. Μαραγκόπουλος.
- ΚΟΡΑΚΑΣ 1906: Αριστόβουλος -Ντίνος - Θωμάς η Τριανδρία ήγουν, και Γιάννης ο Μπαχάουζερ τον Κόρακα εκδίδουν.
- Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1907: Εκδότης: Ι. Δημόπουλος
- Η ΑΧΑΪΑ 1908:
- Η ΣΗΜΑΙΑ 1910: Εκδότης Ανδρ. Σπηλιόπουλος.
- Η ΕΡΕΥΝΑ 1911: Εκδότης Ανδρ. Φιλιππόπουλος.

Σ' αυτή την πρώτη εικοσαετία του 20ου αιώνα με τα σημαντικά εθνικά γεγονότα (Γουδί, γλωσσικό, βαλκανικοί πόλεμοι, Α' παγκόσμιος, Μεγάλη Ελλάδα, Μικρασία, προσφυγιά) ο Αιγιώτικος τύπος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κοινωνικού ιστού της πόλης και της περιοχής.
Για την έκδοση των 16 νέων εφημερίδων αξίζει να κάνουμε τις παρακάτω πέντε επισημάνσεις:
1) Έχουμε την πρώτη εμφάνιση των Ανδρέα Φιλιππόπουλου το 1900 με την έκδοση του "Βατράχου".
2) Την πρώτη δημοσιογραφική παρουσία, του συγγραφέα και μετέπειτα ιστορικού της πόλεως Αρ. Σταυρόπουλου ("Ελληνόπαις" - 1901).
3) Την πληθωρική εκδοτική κυριαρχία του δημοσιογράφου - εκδότη Ιωαν. Αναγνωστόπουλου με τέσσερις εφημερίδες, μέσα σε τρία χρόνια.
4) Την επανεμφάνιση του γιατρού - δημοσιογράφου Ανδρέα Σπηλιόπουλου ("Η Σημαία - 1910).
5) Την έκδοση της "ΕΡΕΥΝΑΣ" το 1911 από τον Ανδρέα Φιλιππόπουλο, που χάραξε μια νέα λαμπρή σελίδα της τοπικής δημοσιογραφίας, με πλούσια ύλη, άριστη εμφάνιση, ιδιόκτητα τυπογραφεία.


Η "ΕΡΕΥΝΑ" - ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
Η έκδοση της "ΕΡΕΥΝΑΣ" σημείωσε σταθμό στα δημοσιογραφικά χρονικά της πόλης. Παρουσίαζε πολύ καλή εμφάνιση κι αρτιότητα στη συγκρότηση της. Όλα αυτά φυσικά, με τα δεδομένα της εποχής. Κάλυπτε σχεδόν όλα τα ενδιαφέροντα της τοπικής κοινωνίας. Ήταν πρωτοποριακή σε σχολιασμό των θεμάτων που απασχολούσαν τους κατοίκους της πόλης και της περιοχής. Ανάμεσα σ' αυτά τα θέματα, πρώτη θέση είχαν τα δημοτικά, οι πόλεμοι
από το 1912 μέχρι το 1922, η πολύπλευρη κοινωνική ζωή, το πρόβλημα της δημόσιας υγείας με τις επιδημίες, η εμπορική δραστηριότητα και το σταφιδεμπόριο που παρουσίαζε πολλές, ποικίλες και πολυτάραχες διακυμάνσεις.
Η κυριαρχία της "ΕΡΕΥΝΑΣ" του μαχητικού κι ευσυνείδητου εκδότη της και δημοσιογράφου Ανδρέα Φιλιππόπουλου, κράτησε μέχρι τον πόλεμο του 1940. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην πολυτάραχη εικοσαετία (1911 -1931) στο Αίγιο, δεν εκδόθηκε καμία άλλη εφημερίδα. Υπήρξε μόνο η συνεχής καταλυτική εκδοτική παρουσία της "ΕΡΕΥΝΑΣ" που κάλυπτε όλα τα δημοσιογραφικά ενδιαφέροντα της Αιγιώτικης κοινωνίας, που είχε συνηθίσει μέχρι τότε, να 'χει συγχρόνως δύο και τρεις εφημερίδες.

Στην μέχρι το 1911 πορεία και ιστορία του τοπικού τύπου, ξεχώρισαν αρκετές εφημερίδες, που στο μικρόν εκδοτικό τους βίο πήραν πρωτοποριακές και μαχητικές θέσεις πάνω σε μεγάλα κι επίκαιρα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.
Υπήρξαν αξιοσημείωτοι δημοσιογραφικοί αγώνες, πάνω σε ζητήματα πολιτικών ιδεολογιών, των δημοτικών πραγμάτων, πολιτισμού και κοινωνικών εξελίξεων, ψυχαγωγίας, γραμμάτων και τεχνών, επιστημών κλπ. Παράλληλα είχαμε έκφραση έντονης σκωπτικής διάθεσης και σατιρικής καυτηρίασης για τα άτοπα και τα παραπτώματα των εκπροσώπων πάσης αρχής και εξουσίας.
Το ποιοτικό επίπεδο των εφημερίδων και η άσκηση της δημοσιογραφίας, κρατήθηκαν σε ζηλευτό ύψος, γιατί βοήθησαν σημαντικά, από τη μια μεριά η παρουσία βουλευτών, δημάρχων κι επιστημόνων σαν εκδοτών εφημερίδων κι από την άλλη η πρωτοποριακή μορφωτική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική άνθηση στό Αίγιο. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σ' εκείνες τις ευδαίμονες εποχές δημοσιογραφούσαν με αυθορμητισμό, με ανιδιοτέλεια και με στερεή επιχειρηματολογία και άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας.
Στο σταφιδικό ζήτημα οι εφημερίδες άσκησαν σκληρή κι αμείλικτη πολεμική εναντίον των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και των ανάλγητων σταφιδεμπόρων, σε κάθε σταφιδική κρίση που παρουσιαζότανε. Έδιναν ανυποχώρητες μάχες για τις αλόγιστες εμφυτεύσεις, για τα συλλαλητήρια των παραγωγών, για τη λήψη νομοθετικών μέτρων (παρακράτημα κ.α.) για την διαφύλαξη της άριστης ποιότητας, της μάρκας "Βοστίτσας" κ.α.
Στα δημοτικά θέματα οι μάχες ήσαν οξύτατες και οι περισσότερες παρατάξεις αποφάσιζαν την έκδοση δικής τους εφημερίδας, για την υποστήριξη του υποψηφίου τους.

Η κοινωνική κίνηση με τις γιορταστικές εκδηλώσεις, κρατούσε μόνιμη και κορυφαία θέση στις στήλες των εφημερίδων: Γάμοι, βαφτίσια, αρραβώνες, γιορτές και πανηγύρια, θάνατοι κι επικήδειοι λόγοι, αναχωρήσεις κι αφίξεις, όλα περνούσαν μέσα από τις σελίδες του τοπικού Τύπου.
- "Η κοινωνία του Αιγίου είχε μια θέση διακριτική ανάμεσα στις ελληνικές επαρχίες. Κοινωνία, πραγματικά αριστοκρατική, με τους αγώνες της στην πατρίδα, στην πολιτική, στην κοινωνική πρόοδο, στο μεγάλο εμπόριο της σταφίδας, με δεσμούς εμπορικούς στη Αγγλία και Γερμανία. Η εύφορη γη της Αιγιαλείας μαζί με το οικονομικό ανέβαζε και το κοινωνικό επίπεδο της περιοχής..." (Μιχ. Ρόδας).
Η εμπορική κίνηση που αναπτύχθηκε ραγδαία στην τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα (σ' αυτό έδωσε σοβαρή ώθηση η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών • Πατρών) επηρέασε ευμενώς την ανάπτυξη του τοπικού τύπου. Η εμπορικήδραστηριότητα και η σταφιδική εξαγωγική κορύφωση συντηρούσαν οικονομικά και ειδησεογραφικά τις τοπικές εφημερίδες.
Στον τομέα της ψυχαγωγίας, υπήρχαν τότε τα ρομαντικά καφενεία, τα κέντρα γλεντιού, τα περίφημα καφέ - σαντάν και καφέ - αμάν και οι θίασοι που έρχονταν συχνά στην πόλη, αποτελούσαν θέματα για τις τοπικές εφημερίδες. Οι αδελφοί Γκιαούρη ήσαν πρωτοπόροι σε ίδρυση καφέ - σαντάν, ενώ στον τομέα των θεάτρων ο προοδευτικός Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος (Χαλκανιώτης) από το 1895 ίδρυσε το πρώτο θερινό θέατρο, στο Αίγιο, στον ωραία κήπο του σπιτιού του.
Τέλος, κάθε καλοκαίρι, η θερινή κοσμική κίνηση συγκεντρωνότανε στο κέντρο "Αγνάντιο" του Πέτρου Κουσουρή, στα Ψηλαλώνια, δίπλα στ' αρχοντικό του Ιωαν. Παναγιωτόπουλου, πάνω σε ξύλινη εξέδρα που είχε κατασκευαστεί πάνω από το γκρεμό, με θέα ολόκληρο τον Κορινθιακό.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
Στα χρόνια του Μεσοπολέμου (1922-1940) εκτός από την σοβαρή παρουσία της "Έρευνας" είχαμε κι' άλλες δύο σημαντικές εκδοτικές και δημοσιογραφικές εμφανίσεις.
- Την "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" το 1931, που επανεκδόθη ύστερα από 42 χρόνια με εκδότες δύο νέους δικηγόρους που είχαν φιλοδοξίες για τη διάκρισή τους στον πολιτικό στίβο: Τον Ηρακλή Αναστασόπουλο και τον Κωστάκη Ηλιόπουλο.
- Την "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ", το 1936 με εκδότη τον τότε προοδευτικό νέο Σπύρο Κανελλόπουλο από την Τεμένη.
Παράλληλα μ' αυτές τις δύο σημαντικές εφημερίδες που πλαισίωναν την "ΕΡΕΥΝΑ" που διέτρεχε την τέταρτη δεκαετία της ζωής της, στο μεσοπόλεμο, εκδόθηκαν και οι παρακάτω εφημερίδες με σύντομο εκδοτικό βίο:
- "ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" (1933) με εκδότη το Σωτηράκη Παναγιωτόπουλο νέο καλλιτέχνη με έφεση στη μουσική και την όπερα.
- "Η ΛΑΪΚΗ" (1934) με εκδότη ομάδα νέων πολιτευόμενων και
- Το "ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" (1934) με εκδότη τον Ντίνο Καφούσια που ασχολείτο με το σταφιδικό και τα υπόλοιπα τοπικά αγροτικά προβλήματα.
Την εποχή που εξετάζουμε, είχαμε έντονη κοινωνική και κοσμική ζωή με τους περίφημους χορούς και τις εκδηλώσεις της Φιλαρμονικής, της Χορωδίας, του Ορειβατικού κ.α. Έτσι παλιοί συμπολίτες που διέθεταν αστείρευτο κέφι, πηγαίο χιούμορ κι ευγενική ειρωνεία, κάθε που έρχονταν η Αποκριά, τύπωναν και κυκλοφορούσαν εμπνευσμένα σατιρικά έντυπα όπως:
- Η "ΑΡΛΟΥΜΠΑ" από το 1925
- Ο "ΜΑΣΚΑΡΑΣ" το 1930
- Η "ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΤΡΕΛΛΑ", το 1935, με εκδότη τον Ορειβατικό Σύνδεσμο
- Η "ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ" το 1937
 


Ο Αιγιολάτρης συγγραφέας Πλάτωνας Αναστασόπουλος (αδελφός του δικηγόρου - βουλευτή Ηρακλή) στο βιβλίο του "Σκίτσα από την παλιά Βοστίτσα" μιλώντας για τους μεγάλους αποκριάτικους χορούς και την έκδοση των σατιρικών εφημερίδων, αναφέρει τους δημιουργούς αυτών των εντύπων όπως:
- Σπύρο Ματθία, Σωτήρη Σταυρουλόπουλο, Καίσαρα Σταυρουλόπουλο, Θανάση Παπαθεοδώρου, Νότη Νεράτζουλη, Φίλιππο Φιλιππόπουλο, Αριστο Σταυρόπουλο, Τέλη Κανελλόπουλο, Βασίλη Σακελλαρόπουλο, Σωτήρη Κουνινιώτη, Μήτσο Κουγε-βετόπουλο, Μένη Κυδώνη, Ανδρέα Ζαγκλίφα, Κωστή Παπαθεοδώρου, Αλέκο Δεσυνιώτη, Νίκο Βάβαλη, Νύση Μεσσηνέζη, Κώστα Χάγιο, Γεράσιμο Παυλόπουλο, Γιάννη Ζαγκλίφα, Πανάγαρο Παναγιωτόπουλο, Γιάννη Βαλσαμίδη κ.α.

Οι περισσότεροι απ' αυτούς δημοσιογραφούσαν, με ιστορικές - λαογραφικές μελέτες, με πεζά και ποιήματα στην "Έρευνα" και τη "Φωνή του Αιγίου". Και οι δύο εφημερίδες είχαν καθιερώσει μόνιμες λογοτεχνικές σελίδες, μ' έγκυρους συνεργάτες, συγγραφείς και λογοτέχνες απ' όλη την Ελλάδα.
Ανάμεσα στους εκλεκτούς συνεργάτες της η "Ερευνα" είχε τον ποιητή και ιστορικό Νύση Μεσσηνέζη, τον κληρικό - ιστορικό ερευνητή, Πάπα - Θόδωρο Παπαγεωργίου, τον ιστορικό Αριστο Σταυρόπουλο και τον "Παληό" χρονικογράφο δάσκαλο Αθανάσιο Παπαθεοδώρου, τον αρχαιολόγο Παναγιώτη Νεράτζουλη και έκτακτα τους Μιχ. Βασιλειάδη, Νικ. Κουβέλη, Ιωαν. Κοντόπουλο, τους νέους λογοτέχνες Κλ. Μιμίκο, Γιάννη και Αντώνη Βαλσαμίδη κ.α.
Από την Αθήνα είχε ανταποκρίσεις, γύρω από εξελίξεις τοπικών διεκδικήσεων, από τους Ι.Π. Κουτσοχέρα, θ. Γ. Βλαχόπουλο, Ιωαν. Τροκάλλη κ.α.
Από την άλλη μεριά η "Φωνή του Αιγίου" από το 1936 μέχρι 1941 κυριάρχησε στους πνευματικούς κύκλους της περιφέρειας με καθιέρωση της "Φιλολογικής Φωνής" από τον Κλέαρχο Μιμίκο που είχε δημιουργήσει έναν αξιόλογο κύκλο λογοτεχνών από το Αίγιο, την Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσ/νίκη. Τον Κλ. Μιμίκο πλαισίωναν οι Αφοί Βαλσαμίδη, ο Σωτ. Κουνινιώτης (Δήμος Δαναός) ο Μιχ. Ρόδας από την Αθήνα, ο Γιάννης Σκαρίμπας από τη Χαλκίδα, ο Τάκης Δόξας από τον Πύργο κ.α.


Για τις σατιρικές εφημερίδες, τα γνωστά αποκριάτικα έκτακτα φύλλα, και κυρίως για την "Αρλούμπα" γράφει ο Πλ. Αναστασόπουλος:
- "Απάνω που κορυφωνότανε το ξεφάντωμα του Κόκκινου Χορού της "Ανάπλασης" κυκλοφορούσε η ΑΡΛΟΥΜΠΑ, η σατιρική εφημερίδα. Τη γράφανε οι καλλίτεροι Βοστιτσάνοι ευθυμογράφοι, ο Μένης ο Κυδώνης, ο Κωστής Παπαθεοδώρου, ο Βασίλης ο Αρμένης. Φαρμάκι έσταζε η πέννα τους. Και τί δεν γράφανε... Και ποιόν αφήνανε απείραχτο;
" Η "Αρλούμπα", έτσι γραφότανε στην προμετώπη της, ήτανε ιδιοκτησία των ανύπαντρων και γεροντοπαλλήκαρων της Βοστίτσας και είχε σαν υπότιτλο κάτω από τα μεγάλα χτυπητά γράμματα "ΑΡΛΟΥΜΠΑ": Ετήσια λαθρόβιος εφημερίς του κουτσομπολιού, όργανον της Φιλαρμονικής παρλάν και άδουσα.
Σαν ιδρυτής ήτανε ο "αιώνιος λευκόθριξ νεανίας" ο Νίκος Βάβαλης. Διευθυντής ο λήσταρχος Καραθανάσης διπλωματούχος της Σχολής αναλφάβητων, Αρχιστυν-τάκτης το Άγιον Πνεύμα και διαχειριστής ο Πέπης Τζερεμές ή Πρεζάκιας, η Μουστερής, ή Νυχτερίδα. Μέγαρο (!) γραφείων της είχε "έναντι Ασύλου Αγίας Ελεούσης (Δαφνί) και τηλέφωνο 000"...".


ΤΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
Στην ίδια περίοδο που εξετάζουμε   (1922-1940)   το αναγνωστικό κοινό του Αιγίου και της περιοχής, σε ημερήσια βάση, εξυπηρετούν οι δύο μεγάλες και παλιές Πατρινές εφημερίδες,  ο  "Νεολόγος"  και η "Πελοπόννησος". Ειδικά η πρώτη είχε πανελλήνια φήμη και η κυκλοφορία της στο Αίγιο ήταν αξιόλογη.
Οι ημερήσιες Πατρινές εφημερίδες έφθαναν στην πόλη μας, με την άφιξη του πρώτου τραίνου. Κατέβαιναν οι εφημεριδοπώλες στο σταθμό, τις ανέβαζαν στο πρακτορείο Ζαγκλίφα κι άρχιζαν να τις διαλαλούν. Στους τρεις μήνες του φθινοπώρου ο "Νεολόγος" γινότανε περιζήτητος από τους σταφιδοπαραγωγούς και τους σταφιδεμπόρους, ολόκληρης της Αιγιαλείας. Δημοσίευε ανταποκρίσεις από την Αθήνα, το Αίγιο και τον Πύργο για τις τιμές της σταφίδας, τα κυβερνητικά μέτρα, τις διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια των αγροτών κ.π.ά. Μαχητική αρθρογραφία για τα σοβαρότερα τοπικά προβλήματα, είχαν καθιερώσει τόσο η "Έρευνα" όσο και η "Φωνή του Αιγίου". Στην πρώτη αρθρογραφούσε ο εκδότης της Ανδρ. Φιλιππόπουλος και στη δεύτερη ο Σωτήρης Κουνινιώτης, συγγραφέας, κριτικός, ποιητής.

Όλες οι εφημερίδες του μεσοπολέμου στοιχειοθετούνται και εκτυπώνονται στα Αιγιώτικα τυπογραφεία. Η "Έρευνα" έχει τις δικές της τυπογραφικές εγκαταστάσεις. Η "Φωνή του Αιγίου" εκτυπώθηκε κατά περιόδους στο τυπογραφείο της "Εστίας" των Αφών Σταματόπουλων, που είχε αρχικά, στεγαστεί στην Εισοδίων 1, στο τυπογραφείο των Α/φων Πάνου και Στ. Σουφλή και του Γεωργίου Κουτσουμπή. Το βιβλιοπωλείο - τυπογραφείο του Κουτσουμπή, στη Μητροπόλεως 35, ξεκίνησε από τα χρόνια του μεσοπολέμου, κρατήθηκε στα χρόνια της κατοχής και επεκτάθηκε - εκσυγχρονίστηκε στη μεταπολεμική περίοδο.
Στο χώρο της τοπικής τυπογραφίας κυριάρχησαν για πολλές δεκαετίες ο Ζαγκλίφας, παλιότερα, και ο Κουτσουμπής, νεότερα. Τα τέσσερα αδέλφια, οι Ζαγκλιφαίοι, διατηρούσαν δύο μαγαζιά τύπου και χάρτου. Το ένα ήταν, λίγο πιο κάτω από το καφενείο "Βύρων" (εκεί που είναι σήμερα το φωτογραφείο Κωστόπουλου) και το άλλο δίπλα στην Αγία Τριάδα. Ο καθένας από τα τέσσερα αδέλφια είχε το δικό του, ξεχωριστό τύπο. Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο πρωτότοκος, ο Γιάννης. Δεύτερος ο Αγγελής, ο αριστοκράτης της οικογένειας, τρίτος ο Ανδρέας ο γλεντζές και τέταρτος ο Τάκης που έβγαζε όλη τη δουλειά στο τυπογραφείο, μαζί με τον Ανδρέα που παρ’ όλη την αναπηρία του (κουλός από το ‘να χέρι) κυριαρχούσε ολόκληρη τη μέρα στο τυπογραφείο και τη νύχτα στα γλέντια, τα καφέ - αμάν, τις καντάδες και τα ξενύχτια.

Τον Ανδρέα Ζαγκλίφα, στη νυχτερινή ζωή και τα γλέντια πλαισίωναν, ο Νιόνιος ο Βουρδέρης, ο Νίκος Μουστής, ο Γιώργης ο Κουγέβετας, ο Νίκος ο Φουσέκης, ο Κουμμούνας κ.α. Κάθε βράδυ γλεντούσαν μέχρι τα χαράματα στα καφέ - αμάν των Γιάννη Καλαμπάκα και Θόδωρου Καράμπαμπα.
Δημιουργός της τοπικής τυπογραφικής φίρμας  "Κουτσουμπής" ήταν ένα ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα της ξεριζωμένης Μικρασιατικής γενιάς: Ο Γιώργος Κουτσουμπής. Στα μεταπολεμικά χρόνια, το τυπογραφείο εμπλουτίστηκε με επίπεδο πιεστήριο, και σύγχρονες τυπογραφικές εγκαταστάσεις και σε διάφορες περιόδους είχε αναλάβει την εκτύπωση του "Φρουρού", του "Αιγιώτη" και της "Φωνής του Αιγίου".
Ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο του Γιώργη Κουτσουμπή, πέρασε στα χέρια των μέχρι τότε βοηθών του, του Χαρίλη Μάντικα που ήταν το "στοιχειό" του τυπογραφείου και του νεότερου, σεμνού και εργατικού Παναγιώτη Παπαδάτου. Όταν πριν λίγα χρόνια ο Χαρίλης Μάντικας συνταξιοδοτήθηκε, το ιστορικό τυπογραφείο - βιβλιοπωλείο πέρασε στα χέρια του Τάκη Παπαδάτου, που από την παλιά του θέση, πάνω από το "Βύρωνα" το μετέφερε και το λειτουργεί, μέχρι σήμερα, στην Καποδιστρίου, έναντι του παλιού εστιατορίου "Στέμμα".
 
ΤΑ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Στην Α' μεταπολεμική περίοδο (1945-1974) κυριαρχήσουν δύο μεγάλες και πολύ καλές εφημερίδες.
- Ο "ΑΙΓΙΩΤΗΣ" (1945) του Ανδρέα Βαρελά και η "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ" (1954) του Γιάννη Ανδρικόπουλου.
Εκτός απ' αυτές που ανεδείχθησαν μακρόβιες και μαχητικές κι εξελίχθησαν σε δύο από τις
καλύτερες επαρχιακές εβδομαδιαίες εφημερίδες, είχαμε και τη συνέχιση της έκδοσης της παλιάς " Έρευνας" από το γαμπρό του Φιλιππόπουλου, το Γιώργη Κρανιώτη. Παράλληλα εκδόθηκαν και τα παρακάτω τοπικά έντυπα:
- "ΦΡΟΥΡΟΣ" (1945) με εκδότες το δικηγόρο Κ. Ηλιόπουλο και το δημοσιογ¬ράφο Σωτ. Κουνινιώτη.
- "ΝΕΟΝ ΑΙΓΙΟΝ" (1945) με εκδότη και συντάκτη το μετέπειτα θεολόγο -λυκειάρχη - Σωτήρη Μεντζελόπουλο.
- "ΤΟ ΑΙΓΙΟΝ" (1945) με εκδότη τον Τάκη Σπανό που διατηρούσε βιβλιοπωλείο - τυπογραφείο έναντι Αγ. Τριάδος, με τυπογράφο το Γρηγόρη Χριστόπουλο.
- "Ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ" (1946) βραχύβιο πολιτικό φύλλο  με εκδότη το Δημ. Ροδόπουλο.
- "ΣΤΑΦΙΔΙΚΗ VOSΤΙΖΖΑ" (1946) με εκδότη τον βουλευτή Παν. Σωτηρόπουλο.
- " Η ΠΡΟΟΔΟΣ" (1948) με εκδότη και συντάκτη το Σωτ. Μεντζελόπουλο.
-  "  Η  ΝΕΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ"  (1962)  με εκδότη και συντάκτη το Νίκο Λημναίο.
- " ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΙΠΑΛΕΙΟΥ" (1962) με  εκδότες το Νικ.  Λιμναίο  και το Γιώργο Ιωάννου, που μαζί με τον αδελφό του Γιάννη, είχαν βιβλιοπωλείο τυπογραφείο έναντι "Βύρωνα".
- "Ο ΧΡΟΝΟΣ" (1967) με εκδότη το Δημ. Χρονόπουλο.
- Η "ΝΙΚΗ" (1974) με φιλολογική ύλη και εκδότη το Νίκο Πήττα, φιλόλογο -καθηγητή.
 
 
 
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
Αξίζει να σταθούμε περισσότερο στον "ΑΙΓΙΩΤΗ" και στη "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ" που χάραξαν βαθιά τομή στα μέχρι τότε δεδομένα του τοπικού τύπου. Ουσιαστικά η αναγέννηση στις Αιγιώτικες εφημερίδες, στη μεταπολεμική περίοδο, ξεκίνησε το Μάρτη του 1945 με την έκδοση του "Αιγιώτη" από τον Ανδρέα Βαρελά, που έμαθε τη δημοσιογραφία, με πρακτικό τρόπο, ξεκινώντας από τυπογράφος στην "Έρευνα", θήτευσε κοντά σε μορφωμένους και χαρισματικούς δημοσιογράφους, όπως οι Ανδρέας Φιλιππόπουλος, Αριστος Σταυρόπουλος, Θανάσης Παπα-θεοδώρου, Μένης Κυδώνης, Κλέαρχος Μιμίκος κ.α.
Ο Ανδρέας Βαρελάς διακρίθηκε σαν εκδότης αλλά και σαν τολμηρός και θαρραλέος αρθρογράφος. Δεν "ζύγιαζε" ποτέ εκείνα που ήθελε να πει. Ούτε υπολόγιζε τις πιθανές ποινικές τους ευθύνες. Γι΄ αυτό κι αρκετές φορές βρέθηκε κατηγορούμενος, μη δεχόμενος αναθεώρηση των απόψεων και των ιδεών του.
Στη δύσκολη και πολυτάραχη εποχή του εμφυλίου ο Βαρελάς δεν δίστασε να καυτηριάσει τις πράξεις μισαλλοδοξίας του τότε βουλευτή Πάνου Σωτηρόπουλου, μ' αποτέλεσμα να μηνυθεί, να καταδικασθεί και να φυλακισθεί.

Ο "Αιγιώτης" δεν διέθετε ιδιόκτητες τυπογραφικές εγκαταστάσεις, γι' αυτό η στοιχειοθεσία και η εκτύπωση του γίνονταν κατά περιόδους, στα τυπογραφεία Α/φων Σταματόπουλων, του Τάκη Σπανού (έναντι Αγ. Τριάδος) του Γεωργίου Κουτσουμπή και του Αγγέλου Κουλουμπή στην Πάτρα.
Ο Κλέαρχος Μιμίκος αξιολογώντας τη δημοσιογραφική προσφορά 55 χρόνων "Αιγιώτη" και Ανδρ. Βαρελά θα τονίσει:
- "Με την άγρυπνη φροντίδα, τον ακαταπόνητο μόχθο και τον δημιουργικό ζήλο του Ανδρέα Βαρελά ο "ΑΙΓΙΩΤΗΣ" έγινε αυτό που είχε τάξει σκοπό και στόχο ο εκδότης του: Όργανο προβολής και υποστήριξης των δικαίων της Αιγιαλείας και των συμφερόντων του λαού της. Μαχητική έπαλξη με αδιάκοπον αγώνα για ό,τι το καλό, το ορθό, το θετικό, το αποδοτικό, το προοδευτικό, πίστευε κι ασκούσε. Ο Βαρελάς είχε αληθινό ταλέντο στη δημοσιογραφία. Και το ταλέντο συνήθως υποκαθιστά την μόρφωση. Ήταν όπως λέγεται, γεννημένος δημοσιογράφος. Το κύριο άρθρο, πάντα, με περισσή τόλμη, με οξυδερκή κρίση, με ορθοτόμηση της αλήθειας και με την πειστικότητα των επιχειρημάτων του, γινότανε υποδειγματικό για πολλούς, ακόμα κι Αθηναίους αρθρογράφους, με την πρωτότυπη υφή και το νευρώδη τόνο του!..".
Παράλληλα με τον "Αιγιώτη" συνέχιζε την έκδοση της και η μακροβιότερη τοπική εφημερίδα (από το 1911) η "Έρευνα", από το γαμπρό του Φιλιππόπουλου, το Γιώργο Κρανιώτη. Ισάξια δίπλα στον "Αιγιώτη" στάθηκε και η "ΦΩΝΗ του ΑΙΓΙΟΥ" που επανεκδόθηκε τον Ιούνιο του 1954 με εκδότη - διευθυντή το Γιάννη Ανδρικόπουλο και αρχισυντάκτη τον Κώστα Ριζόπουλο.
Η νέα εφημερίδα εγκαινίασε καινούργια εποχή για την Αιγιώτικη δημοσιογραφία. Από τα πρώτα χρόνια της έκδοσης της κέρδισε την εμπιστοσύνη των αναγνωστών της Αιγιαλείας, ρίχνοντας το βάρος της προσπάθειας της στους παρακάτω τομείς:
- Στην τοπική ειδησεογραφία που αποτελούσε το 100% της ύλης της.
- Στην μαχητική διεκδίκηση ζωτικών θεμάτων της περιοχής που χρόνιζαν ανεπίλυτα και ξεχασμένα.
- Στην υποστήριξη του τοπικού αθλητισμού και την πλατιά προβολή του αναγεννημένου "Παναιγιαλείου" και
- Την ειδική μέριμνα και φροντίδα για τα τοπικά πνευματικά και λογοτεχνικά θέματα του Αιγίου και της πνευματικής επαρχίας γενικότερα.

Η "Φωνή του Αιγίου" κυκλοφορούσε κάθε βδομάδα, αθλητικό παράρτημα και κάθε δίμηνο τη "Φιλολογική Φωνή" παράρτημα Λόγου - Τέχνης - Ιστορίας -Λαογραφίας, που συγκέντρωνε αξιόλογα κείμενα κορυφαίων συγγραφέων του κέντρου και της περιφέρειας. Στα χρόνια της πρώτης και μεγάλης ακμής του "Παναιγιαλείου" (1958-1964) η "Φωνή" με μόνιμη αθλητική σελίδα είχε συγκεντρώσει την προτίμηση και εκτίμηση των Αιγιαλέων, αφού όλοι σχεδόν ήσαν τότε, φίλαθλοι και οπαδοί του Π.Γ.Σ.

Η "Φωνή του Αιγίου" που αργότερα μετονομάστηκε σε "Φωνή της Αχαΐας" πρωτοπόρησε και σε δύο άλλους τομείς: - Από το 1980 μέχρι το 1986 που διέκοψε την έκδοση της, καθιέρωσε (πρώτη απ' όλες τις επαρχιακές εφημερίδες) το μικρό σχήμα σελίδων και την φωτοσύνθεση στην εκτύπωση της.
Στην ίδια περίοδο (1945-1974) αξιόλογες δημοσιογραφικές παρουσίες υπήρξαν οι δύο εφημερίδες ("ΝΕΟΝ ΑΙΓΙΟΝ" και "ΠΡΟΟΔΟΣ") του νέου τότε και μετέπειτα εκπαιδευτικού - λυκειάρχη Σωτηράκη Μεντζελόπουλου, η "ΝΕΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" του Νίκου Λημναίου και ο "ΧΡΟΝΟΣ" του Μίμη Χρονόπουλου. Οι εφημερίδες του Σωτ. Μεντζελόπουλου εκδόθηκαν μέσα στην εμφυλιοπολεμική περίοδο, κάτω από τρομερά δύσκολες συνθήκες, η "ΝΕΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" παρ' όλη την καλή της συγκρότηση δεν μπόρεσε να επιβιώσει, ενώ τέλος ο "Χρόνος" (1967) κρατήθηκε στη ζωή μέχρι την μεταπολίτευση, με τη στήριξη του Γεωργίου Παναγόπουλου που εκλέχτηκε δήμαρχος.

Το "ΝΕΟΝ ΑΙΓΙΟΝ" του Σωτηράκη Μεντζελόπουλου, νέου τότε, με πολύ όρεξη και φλόγα για τη δημοσιογραφία και την προβολή των αναγκών του τόπου, εκδόθηκε την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 1945. Καλά-καλά, ο τόπος δεν είχε συνέλθει από την οδυνηρή κατοχή του κατακτητή και τα αιματηρά γεγονότα του πρώτου εμφυλίου. Η έκδοση της εφημερίδας κράτησε μέχρι τις 7 Μαρτίου 1947, οπότε διακόπηκε γιατί ο Μεντζελόπουλος επιστρατεύτηκε λόγω των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Βίτσι και το Γράμμο. Όταν τελείωσε και η δεύτερη φάση της εμφύλιας σύρραξης κι ο φλογερός δημοσιογράφος ξαναγύρισε στο Αίγιο, εξέδωσε, το 1948 την "ΠΡΟΟΔΟ" που για πρώτη φορά είχε κυκλοφορήσει το 1899 από τον Ιωάννη Ζαγκλίφα. Και με τη νέα εφημερίδα ο Σωτ. Μεντζελόπουλος συνέχισε τον "ανιδιοτελή κι ευγενή του σκοπό: Την παρακίνησιν εις των κακώς κειμένων την διόρθωσιν και της κοινωνίας του Αιγίου την αναμόρφωσιν..." (όπως τόνιζε σε κύριο άρθρο του).

Όλες οι τοπικές εφημερίδες της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, είχαν πολλές δυσκολίες να υπερνικήσουν και μεγάλα προβλήματα ή διεκδικήσεις να προβάλλουν. Ανάμεσα στα τοπικά αιτήματα που αγωνίζονταν να επιλύσουν οι τοπικές εφημερίδες, μετά την Κατοχή, και τις δύο περιόδους του εμφυλίου, ήσαν:
- Να εκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο με δικό της βουλευτή η Αιγιαλεία.
- Να γίνει ξεχωριστός νομός, από τις δύο επαρχίες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
- Να ολοκληρωθεί η διάνοιξη της οδού Αιγίου - Φτέρης - Καλαβρύτων.
- Να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην αξιοποίηση κι επέκταση του λιμανιού, η Λιμενική Επιτροπή Αιγίου (πρόεδρος τότε ο Λεωνίδας Καραπιπέρης).
- Να κερδίσει κυρίαρχη θέση στο εμπόριο της σταφίδας η μάρκα "Βοστίτσα" της Αιγιαλείας με την ίδρυση κι αποδοτική λειτουργία του Σταφιδεργοστασίου της ΠΕΣ, στην παραλία (κάτωθι σιδηροδρομικού σταθμού).
- Να ιδρυθούν στο Αίγιο υποκαταστήματα ΙΚΑ και ΠΙΚΠΑ (πρώτοι προϊστάμενοι, αντίστοιχα ο Ηλίας Κόνδης και Ιωάννης Λαμπρόπουλος).
- Να επανδρωθεί, να επεκταθεί κι εκσυγχρονισθεί, το πρώην δημοτικό, κρατικό πλέον Νοσοκομείο.
- Να γίνουν αναγκαία δημοτικά έργα γιατί η πόλη δεν είχε δρόμους, φωτισμό, αποχέτευση, δίκτυο ύδρευσης.
- Να γίνουν στο Αίγιο οι πρώτες εργατικές κατοικίες για άστεγους εργατοϋπαλλήλους, μ' αγώνες των προέδρων του Εργ. Κέντρου Αιγίου Παν. Ευθυμίου και Γεωρ. Μπαλή.

- Ν' ανέβει και να κρατηθεί στην Α' Εθνική ποδοσφαίρου ο "Παναιγιάλειος" που είχε αναλάβει την αναγέννηση του, ο Σωτηράκης Παναγιωτόπουλος.
Ο απόγονος της μεγάλης πολιτικής οικογένειας των Παναγιωτόπουλων με την πλατιά κι ευοίωνη μουσική καλλιέργεια, δεν άφησε έξω από τα ενδιαφέροντα του (εκτός της όπερας) και τον αθλητισμό, την πολιτική και τη δημοσιογραφία. Στον τελευταίο τομέα, εκτός από την έκδοση της εφημερίδας "Φωνή της Αιγιαλείας" (1933) εμφανίζεται εκ νέου σαν υπεύθυνος έκδοσης εφημερίδος, το 1954 με τον "ΠΥΡΣΟ". Πρόκειται για προεκλογική εφημερίδα που εκδόθηκε πρώτα στο Αίγιο (τυπογραφείο Α/φών Ιωάννου) και κατόπιν στην Αθήνα, την έγραφε ο Κλέαρχος Μιμίκος, εμφάνιζε σαν εκδότη το Νίκο Κουνινιώτη και υποστήριζε την υποψηφιότητα του Σωτηράκη Παναγιωτόπουλου, ως δημάρχου Αιγίου. Στην χρονική περίοδο που εξετάζουμε (1945-1974) πολυσήμαντη παρουσία στα τοπικά, δημοσιογραφικά δρώμενα είχε ο Νίκος Λημναίος με την έκδοση δύο εφημερίδων: Τη "ΝΕΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" το 1962 και την αθλητική εφημερίδα "ΝΕΑ του ΠΑΝΑΙΠΑΛΕΙΟΥ" την ίδια χρονιά (με συνεκδότες τους Α/φούς Γιάννη και Γιώργο Ιωάννου, στο τυπογραφείο των οποίων τύπωνε ο Λημναίος τις εφημερίδες).

Ο "ΧΡΟΝΟΣ" (1967) με εκτύπωση στην Πάτρα (Αγγ. Κουλουμπή) είχε πολλή καλή αισθητική εμφάνιση και ο εκδότης του Μίμης Χρονόπουλος, με την αρθρογραφία του προετοίμασε την κάθοδο του συμβολαιογράφου Γεωργίου Παναγόπουλου, στις δημοτικές εκλογές του 1975. Τέλος τα πολιτιστικά ενδιαφέροντα του Αιγίου και την τοπική πνευματική κίνηση, υπηρέτησε και πρόβαλλε ευσυνείδητα, με ήθος και σεμνότητα ο καθηγητής-συγγραφέας- ποιητής Νίκος Πήττας με την έκδοση της εφημερίδας "ΝΙΚΗ" το 1974.
 
 
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (Από το 1975 μέχρι σήμερα)
Η μεγαλύτερη πρόοδος, η δημοσιογραφική πολυφωνία και η πλέον προοδευτική και σύγχρονος τυπογραφική εμφάνιση, στον τοπικό τύπο σημειώθηκαν, στην τελευταία περίοδο, που ξεκίνησε με την μεταπολίτευση (1975) κι ολοκληρώνεται με την εκπνοή του 20ου αιώνα (2.000 μ.Χ).
Εκτός από την παλιά "Ερευνα" και τον "Αιγιώτη"που συνέχισαν την έκδοση τους για λίγα χρόνια, μετά την μεταπολίτευση, και τη "ΦΩΝΗ της ΑΧΑΪΑΣ" που διέγραψε μέχρι το 1986 την πλέον λαμπρή της περίοδο με πρωτοποριακές κατακτήσεις, είχαμε την έκδοση και των παρακάτω, νέων τοπικών εφημερίδων:
- "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" 1975: εκδότης Φ. Ζουρόπουλος.
- "Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ" 1978: εκδότης Δημ. Ελ. Παλαιολόγος.
- "Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛ. ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" 1981: Εκδότης Παν. Σωτηρόπουλος.
- "ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ" 1983: εκδότης Γ. Περπής - Νικ. Λιμναίος.
- "ΤΟ ΤΖΑΜΙ" 1984: εκδότης Ν. Βανδώρος.
- "ΕΡΕΥΝΑ" 1986: εκδότης Ανδρ. Φλογέρας.
- "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" 1991: εκδότης Γεωργ. Κανελλόπουλος.
- "ΠΡΩΤΗ" 1994: εκδότης Δημ. Παπαγιαννόπουλος.
- "ΑΙΠΟΧΟΣ" 1994: εκδότης Γρ. Τριανταφυλλόπουλος.
- "ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" 1997: εκδότης Τ. Χαλκούσης.
- «Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ» 1997: εκδότης Δημ. Παπαγιαννόπουλος.
- «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ» 1997: εκδότης Γρ. Τριανταφυλλόπουλος.
- "ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ" 1998: εκδότης Χρ. Σπηλιωτόπουλος.
- «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ», 2005: εκδότης Αποστόλης Αλεξανδρόπουλος
- «Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ», 2005: εκδότης Μαρία και Ευφροσύνη Στιβαχτοπούλου.

Στην πρώτη δεκαετία μετά την μεταπολίτευση συνέχισαν την έκδοση τους οι δύο μεγάλες μεταπολεμικές εφημερίδες, ο "Αιγιώτης" και η "Φωνή της Αχαΐας", μαζί με την εβδομηντάχρονη, περίπου, "Ερευνα".
Με τις πρώτες δημοτικές εκλογές, το 1975, μετά την επτάχρονη χούντα, κυκλοφόρησε το "Βήμα της Αιγιαλείας" από το νεαρό τότε δημοσιογράφο Φάνη Ζουρόπουλο. Η έκδοση του είχε στόχο την υποστήριξη και προβολή της υποψηφιότητας του γιατρού Νίκου Μαγκανιώτη, ως δημάρχου Αιγίου.
Η νέα εφημερίδα με τη δημοσιογραφική υποστήριξη σοβαρών ανθρώπων που ασχολούντο με τη δημοσιογραφία (Γ. Παπακωνσταντίνου, Κ. Ριζόπουλου, Γ. Αγγελόπουλου -"Φλόγα"-κ.α.) κέρδισε την εκτίμηση των Αιγιαλέων και συνεχίζει την εκδοτική της πορεία, μέχρι και σήμερα, που έχει εξελιχθεί σ' ένα από τα λίγα άρτια και σοβαρά έντυπα της ελληνικής περιφέρειας. Από το 2005 μετατράπηκε σε κυριακάτικη έκδοση και η ιδιοκτησία της πέρασε με βαθμιαία βήματα στον Γρηγόρη Τριανταφυλλόπουλο, εκδότη και ιδιοκτήτη του Αιγίοχου.
Αντίθετα ο "Χρόνος" παρ' όλο που κέρδισε τις εκλογές κι εκλέχτηκε δήμαρχος ο Γ. Παναγόπουλος, που στήριζε το έντυπο, δεν μπόρεσε να επιζήσει και διέκοψε.

Μέσα στην δεκαετία του 1980 είχαμε την έκδοση άλλων δύο, πολύ καλών τοπικών εφημερίδων: Την "ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ" με τυπικό διευθυντή κι εκδότη το
δικηγόρο και τότε πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, Γιώργο Περπή και μετέπειτα (2002) Δήμαρχο του Αιγίου. Όμως όλο το βάρος της έκδοσης και της σύνταξης είχε πέσει στους ώμους του Νίκου Λημναίου, που είχε δώσει όλο το πάθος και τη μαχητικότητα του στην πολιτική αρθρογραφία και τον οξύτατο σχολιασμό της τοπικής ζωής.
Η άλλη νέα εφημερίδα ήταν η ... παλιά "ΕΡΕΥΝΑ" σε επανέκδοση από τον εκπαιδευτικό Ανδρέα Φλογερά που από παλιά δημοσιογραφούσε στη "Φωνή του Αιγίου" και στον "Αιγιώτη".
Η "Πρωτοπορία" περισσότερο πολιτικό παρά κοινωνικό φύλλο, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μακροζωία. Αφού διέγραψε μια πολύ εντυπωσιακή, φωτεινή πορεία, έσβησε σύντομα. Αντίθετα η νέα "ΕΡΕΥΝΑ" κράτησε συνετή γραμμή, αφοσιώθηκε στα τοπικά θέματα και τις ανάγκες της πόλης και με συνέπεια στις θέσεις κι απόψεις της εξασφάλισε απρόσκοπτη πορεία, συμπλήρωσε δέκα - τέσσαρα (14) χρόνια, έκδοσης και συνεχίζει τη λαμπρή δημοσιογραφική της διαδρομή.
Τα προβλήματα, τις ανάγκες και την καθημερινή ζωή της ανατολικής Αιγιαλείας, από το 1981 καλύπτει "Ο ΦΡΟΥΡΟΣ της Ανατολικής Αιγιαλείας". Ένα σεμνό μηνιαίο δημοσιογραφικό όργανο, με εκδότη τον καθηγητή - λυκειάρχη Πάνο Σωτηρόπουλο.

Μέσα στην τελευταία δεκαετία του αιώνα που εκπνέει είχαμε στο Αίγιο μια εντυπωσιακή και πρωτοφανέρωτη δημοσιογραφική άνθηση, με έκδοση πέντε νέων εφημερίδων, από τις οποίες οι τέσσερες συνεχίζουν την ευοίωνη πορεία τους. Πρόκειται για την "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" (1991) με εκδότη τον Γιώργο Κανελλόπουλο, γιο του Σπύρου Κανελλόπουλου από την Τεμένη που 'χε εκδώσει, το 1936, τη "Φωνή του Αιγίου". Ο Γιώργος Κανελλόπουλος με ευδόκιμη δημοσιογραφική θητεία στην Αθήνα (εφημ. "Καθημερινή" κ.α.) δημιούργησε μια νέα εφημερίδα, με μικρό εύχρηστο σχήμα και με σοβαρότητα - πληρότητα στα κείμενα της, έγινε ένα έγκυρο έντυπο της επαρχιακής δημοσιογραφίας. Το 1994 εκδόθηκαν στο Αίγιο η "ΠΡΩΤΗ", μια πολυσέλιδη, έγχρωμη εκδοτική παρουσία, με εκδότη το Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο κι αρχισυντάκτη το Δημήτρη Τριανταφυλλόπουλο κι ο "ΑΙΠΟΧΟΣ", μαχητική εφημερίδα, σε μικρό σχήμα με εκδότη το δημοσιογράφο Γρηγόρη Τριανταφυλλόπουλο, που έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στα δημοτικά και αθλητικά γεγονότα της πόλης και της περιοχής. Και οι δύο εφημερίδες συνεχίζουν τη έκδοση τους μέχρι σήμερα.

Η "ΠΡΩΤΗ" εξέδωσε το μηνιαίο περιοδικό "ΕΠΟΧΕΣ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ" (2000) μια πολυτελής έκδοση ποικίλης, τοπικής ύλης, το περιοδικό «ΕΥΑ» (2003) που απευθυνόταν μόνο σε στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό της πόλης, καθώς και το βραχύβιο «Χρονικό της Αιγιάλειας» (2005) μια μηνιαία συγκεντρωτική έκδοση που αποδελτίωνε τα κυριότερα γεγονότα κάθε μήνα όπως τα είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα Πρώτη της Αιγιάλειας.
Το "ΡΕΥΜΑ της ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" που εκδόθηκε το 1997 από τον Τ. Χαλκούση, παρά την άρτια αισθητική - εκτυπωτική του παρουσία (η πρώτη και μοναδική σε τοπικό επίπεδο εξ ολοκλήρου έγχρωμη και με ιλουστρασιόν χαρτί), δεν μπόρεσε να επιβιώσει.
Τον Μάιο του 1998 κυκλοφόρησε το σατιρικό περιοδικό «ΠΤύΟΝ» με εκδότη τον Χρήστο Μαυρόγιαννη, ιδρυτή του Aigiorama project και της ιστοσελίδας Aigiorama.gr. Το ΠΤύΟΝ έπαυσε την έκδοσή του το 2001.

Το 1998 έχουμε την επανέκδοση της πρώτης Αιγιώτικης εφημερίδας
 "ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ" (1866), με εκδότη αρχικά τον Χρήστο Σπηλιωτόπουλο, ιδρυτή του τοπικού ραδιοσταθμού "Ράδιο Αίγιο" και στη συνέχεια την κόρη του, Σπυριδούλα (Πέπη) Σπηλιωτοπούλου.
Μέσα στο 2005 είχαμε την έκδοση δύο ακόμη εβδομαδιαίων εφημερίδων.
Αρχικά της εφημερίδας «Τα Νέα της Αιγιάλειας» με εκδότη τον Αποστόλη Αλεξανδρόπουλο (γιό του γνωστού διαφημιστή Μιχάλη «Μάικ» Αλεξανδρόπουλου) με αρχισυντάκτη τον επίσης γνωστό τοπικό δημοσιογράφο Μιχάλη Μπέσκο.
Τέλος, εκδόθηκε η εφημερίδα «Τύπος της Αιγιάλειας» με εκδότες τις αδελφές Μαρία και Ευφροσύνη Στιβαχτοπούλου, κόρες του γνωστού τυπογράφου Κωνσταντίνου Στιβαχτόπουλου.
Η πλούσια, εντυπωσιακή και πρωτοποριακή παρουσία του τοπικού τύπου από το 1866, συνεχίζεται σήμερα, με την ευοίωνη πορεία, οκτώ (8) εβδομαδιαίων εφημερίδων, που καλύπτουν όλα τα τοπικά ενδιαφέροντα και τις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού.
Βαθιά τομή στην πορεία της τοπικής δημοσιογραφίας και στον τομέα της έκδοσης εφημερίδων, αποτελεί η παρουσία των πρώτων τοπικών καθημερινών εφημερίδων με την έκδοση της "ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ" και του "Ημερήσιου ΑΙΓΙΟΧΟΥ". Αξιέπαινες οι πρωτοβουλίες του Δημ. Παπαγιαννόπουλου και του Γρηγ. Τριανταφυλλόπουλου, που τόλμησαν στην παρουσίαση των πρώτων Αιγιώτικων ημερήσιων εφημερίδων.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συνοψίζοντας μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά και να πούμε πως το Αίγιο από το 1866 μέχρι σήμερα βρίσκεται στην πρωτοπορία του επαρχιακού τύπου και στην εξέλιξη της τυπογραφίας. Η πόλη μας δίκαια υπερηφανεύεται ότι κρατάει μια από τις πρώτες θέσεις, ανάμεσα στην περιφέρεια της χώρας, που εκδίδει σε κάθε χρονική περίοδο, πολλές και σημαντικές εφημερίδες.
Η εξέλιξη της τυπογραφίας στο Αίγιο, βοήθησε σημαντικά την εκτύπωση εντύπων, σατιρικών εφημερίδων, παραρτημάτων, προεκλογικών προγραμμάτων, βιβλίων και περιοδικών. Αυτό οδήγησε το Αίγιο σε πρωτοποριακές θέσεις, στους τομείς της λογοτεχνίας, στις τέχνες, στον πολιτισμό, την ιστορία, τη λαογνωσία και την παράδοση.
Κλείνοντας την ιστορική μας διαδρομή πρέπει να σταθούμε στα τυπογραφεία που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν, μεταπολεμικά στο Αίγιο, με εξαιρετικά αποδοτικό τρόπο, και συνέβαλαν θετικά στην έκδοση και ευοίωνη παρουσία - πορεία, των εφημερίδων που ήδη αναφέραμε.
Απέναντι από το κεντρικό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας γνώρισε καλές μέρες προόδου, το βιβλιοπωλείο του Τάκη Σπανού. Στο υπόγειο είχε συγκροτήσει κι άρτιο τυπογραφείο όπου, κατά περιόδους, έβγαιναν οι εφημερίδες "Το Αίγιο" του Σωτ. Μεντζελόπουλου και η "Πρόοδος" του ίδιου, για λίγο καιρό "Το νέο Αίγιον" με εκδότη τον Τάκη Σπανό κι αργότερα πάλι για λίγο διάστημα "Ο Αιγιώτης" του Ανδρέα Βαρελά. Από το τυπογραφείο Τάκη Σπανού ξεκίνησε ο Κ. Στιβαχτόπουλος η σημερινή κυρίαρχη μορφή της τυπογραφίας στο Αίγιο.

Για αρκετό διάστημα στις δύο πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες λειτούργησαν οι επιχειρήσεις των Α/φων Ιωάννου με βιβλιοπωλείο και τυπογραφείο (εκεί βγήκαν και τα "Νέα του Παναιγιαλείου" με συντάκτη το Νικ. Λιμναίο), το τυπογραφείο του Νίκου Μπούρα, το τυπογραφείο του Γρηγόρη Χριστόπουλου, το βιβλιοπωλείο του Μίμη Σπανού και το τυπογραφείο Σωτήρη Καραβίτη. Ο τελευταίος που δεν ζει πλέον, ξεκίνησε πρώτος τον εκσυγχρονισμό της τυπογραφίας, με εφαρμογή της φωτοσύνθεσης, που ανέκοψε ο θάνατος του. Ήδη η σύζυγος του, προχωρεί στον πλήρη εκσυγχρονισμό του τυπογραφείου της.
Τέλος δικά τους τυπογραφεία ίδρυσαν ο παλαίμαχος Αντώνης Δαγιάμος που ήταν αρχιτυπογράφος στο τυπογραφείο Γεωργίου Κουτσουμπή, ο Τάκης Παπαδάτος που κράτησε το μεγάλο τυπογραφικό συγκρότημα του "Κουτσουμπή" και ήδη το λειτουργεί στην Καποδιστρίου και ο νεότερος τυπογράφος Ανδρέας Καράμπαμπας, που έμαθε την τέχνη κοντά στον Κώστα Στιβαχτόπουλο.

Ο Κ. Στιβαχτόπουλος που ξεκίνησε με το παλιό σύστημα της τυπογραφίας, πέρασε στη λινοτυπία και τώρα εφαρμόζει, με απόλυτη επιτυχία, το τυπογραφικό σύστημα της φωτοσύνθεσης. Με τις υπερσύγχρονες μεθόδους, το τυπογραφείο "Στιβαχτόπουλου", καλύπτει όλες τις ανάγκες της ηλεκτρονικής τυπογραφίας, πολύτιμο απόκτημα για τον τοπικό τύπο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτύπωνε το "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" και συνεχίζει να εκτυπώνει την "ΕΡΕΥΝΑ" και την ιδίας ιδιοκτησίας «Τύπος της Αιγιάλειας». Επίσης, εκτυπώνει τα "ΣΧΕΔΙΑ" της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, "ΡΙΖΕΣ" της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας και "ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ" της Ι. Μητρόπολης, σχολικά έντυπα, σχολικές εφημερίδες, ενημερωτικά δελτία, ημερολόγια κ.π.α
Είχαμε επιχειρήσει και παλιότερα μια νοσταλγική αναδρομή. Κι είχαμε αποκαλέσει "αυτοχειριαζόμενους" τους παλιούς και τους νέους υπηρέτες της επαρχιακής δημοσιογραφίας. Γιατί μπροστά στο άμεσο τοπικό, το ευρύτερα εθνικό και το πολύπλευρα κοινωνικό χρέος και καθήκον τους, θυσιάζουν πνευματικές κατακτήσεις και σταδιοδρομίες, τεμαχιζόμενοι, διαμελιζόμενοι.

Σχολιάζοντας εκείνη την προσπάθεια μας ο καλός συνάδελφος της Πάτρας κι ένας από τους μοναδικούς στυλίστες - χρονογράφους του ελληνικού τύπου, ο Θανάσης Γκόβας, είχε προβεί σε μερικές, πολύ εύστοχες παρατηρήσεις. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα και κλείνω με το λόγο του, αυτή την συγκινητική πραγματεία για τον Αιγιώτικο Τύπο:
- "... Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος με πολλή αγάπη, προσπάθησε και πέτυχε να εγκύψει με ευσυνειδησία ιστορικού ερευνητή στον Τύπο της Αιγιαλείας και στους ανθρώπους που τον υπηρέτησαν με το αίμα της καρδιάς τους και με μιαν εντυπωσιακή εγκυρότητα - όσο και αντικειμενικότητα - υποδειγματική θα έλεγα, καθώς και άκρως ανιδιοτελή.
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην προτάξει ο φίλτατος Γιάννης, πνευματικό τέκνο του μεγάλου Σπύρου Μελά, αυτό που εκείνος έχει προσφέρει ως εύσημο στον περιφερειακό Τύπο:
" ...Οι επαρχιακές εφημερίδες (γράφει ο Μελάς) είναι τα έμψυχα κωδωνοστάσια της χώρας. Με χιλιάδες καμπάνες μέσα στα τόξα τους. Μικρές, γλυκόφωνες, βαρύτονες, βουιστές ή βραχνές. Καμπάνες για χαρές και πανηγύρια. Καμπάνες για τα πένθη και τους καημούς μας. Καμπάνες συναγερμών και πυρκαγιών, κινδύνων παρακλήσεων, εκκλήσεων, κηρυγμάτων, διαγγελμάτων. Σήμαντρα πνευματικά όρθρων και μελαγχολικών εσπερινών. Καμπάνες ελπίδων, διαψεύσεων, Επιταφίων και Αναστάσεων... Καμπάνες για όλες τις αλήθειες, για όλες τις πλάνες, για όλους του θεούς και όλους τους ανθρώπους...".
θα έπρεπε το απόσπασμα αυτό να βρίσκεται κορνιζαρισμένο και ανηρτημένο στην είσοδο κάθε επαρχιακής εφημερίδας για να παίρνουν κουράγιο, εμψύχωση και φρόνημα οι άνθρωποι που θυσιάζουν τόσα για την πιστή καταγραφή των πιο καθαρών μηνυμάτων στους τόσο τραχείς, αλλά και πιο γνήσια ελληνικούς χώρους".

 

Εγγραφη/Εισοδος χρηστη

Εγγραφείτε για να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες μας.
Αν εγγράφεστε για πρώτη φορά ΠΡΕΠΕΙ να απαντήσετε στο email που θα σας σταλεί για επιβεβαίωση.

Gadgets

  • Lenovo Tab 7 & Tab 7 Essential

    Lenovo Tab 7 & Tab 7 Essential

    Η Lenovo πρόσθεσε άλλα δύο tablets στην οικογένεια των οικομικών προτάσεων της, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους τους καταναλωτές να επωφεληθούν από την εμπειρία ενός Android tablet

    Περισσότερα

  • Ηλιακό Μονοπλάνο Robotime

    Ηλιακό Μονοπλάνο Robotime

    Συναρμολογήστε το Ηλιακό μονοπλάνο το οποίο αποτελείται από 30 ξύλινα κομμάτια και ένα ηλιακό panel.

    Περισσότερα

  • Νέα Samsung Galaxy S7 & S7 Edge

    Νέα Samsung Galaxy S7 & S7 Edge

    Η Samsung παρουσίασε στο Mobile World Congress της Βαρκελώνης την επόμενη γενιά της ναυαρχίδας στη σειρά smartphone, το Galaxy S7 και S7 edge (κυρτές πλευρές και διαγώνιο 5,5 ιντσών).

    Περισσότερα

Αντώνης Πανίτσας φωτογράφος γάμου καλαμάτα
Copyright © 1998 έως σήμερα: Aigiorama.gr. Οδηγός πόλης του Αιγίου και της Αιγιάλειας
Aigio city and Aigialeia region guide, Aigiorama.gr.
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Όροι χρήσηςΕπικοινωνία